Voor ik aan mijn favorieten van december begin, wil ik het eerst hebben over de grootste non-favoriet van deze maand, namelijk het overlijden van Carrie Fisher, voor de buitenwereld vooral prinses Leia uit Star Wars, maar voor mij (en nog ontelbare anderen) ook een groot voorbeeld en een groot verlies.
Ik was twaalf toen ik voor het eerst Star Wars: episode IV zag en wat konden mij die ruimtegevechten en robots schelen, voor het eerst zag ik in een film een sterke vrouw die niet moest onderdoen voor de mannetjes in haar omgeving, die voor zichzelf kon zorgen en allesbehalve de damsel in distress uithing. Eén van mijn favoriete helden was geboren en prinses Leia had zich in mijn hart gewurmd.
Later bleek dat ze ook schrijfster was en hoewel ik eigenlijk nog te jong was (dat besef ik nu al die jaren later), las ik alles wat in de bibliotheek van haar hand beschikbaar was. Ze was ook een heel bekende script-doctor in Hollywood, hoewel ze dat meestal in stilte deed, op de aftiteling was ze nooit te vinden.
En wie haar ooit in interviews zag of op twitter volgde, wist dat ze een nogal brutale, soms op het grove af, humor had en dat kon ik ook appreciëren.
Vorige week was ze trouwens nog op bezoek in ons land, want ze zocht in Brugge naar een bioscoop waar ze Rogue One speelden om te zien hoe zij het er zelf van af had gebracht:
![]() |
Ja, haar tweets zijn een opgave om te lezen, maar dat heeft ook zo zijn charmes. |
Ik weet nu al dat ik tranen met tuiten ga laten in de cinema als ze op het einde van Star Wars VIII een in memoriam tonen...