523 p.
Vertaald uit het Engels: Lisey's story
Augustus wil zeggen: Stephen King Reading Month! Er wordt dus niks anders gelezen dan Stephen King en er zijn gelukkig nog steeds boeken van de man die ik voor het eerst moet lezen. Lisey's verhaal was daar één van.
Ik begon aan het boek op 1 augustus - zoals het hoort - maar na een week zat ik nog maar zo'n 50 pagina's ver omdat het gewoon niet lukte. Zat ik toen een beetje in een leesdip? Of lag het gewoon aan het boek zelf? Het zal waarschijnlijk dat laatste zijn, want nu het uit is, vraag ik me eigenlijk af wat ik gelezen heb...
Na die eerste week lukte het ineens wel om door te lezen en deed ik nog een week over de rest van het 523 pagina's tellende boek. Niet slecht gedaan dus. Maar 't was met tandengeknars.
We volgen hier Lisey Landon, weduwe van de beroemde en gelauwerde schrijver Scott Landon die twee jaar eerder overleed. Ze wil eindelijk zijn werkruimte leeg maken en wordt daarbij belaagd door fans en academici die over elkaar vallen om daar één of andere ongepubliceerde schat in te vinden. Daarnaast heeft ze een horde zussen waarvan de oudste al heel haar leven psychische problemen heeft en die nu eventjes in overdrive gaat. Wanneer een geschifte man haar leven komt bedreigen, loopt het al helemaal in het honderd...
Da's nog allemaal goed en wel, maar dit is zowat Inception in boekvorm want we krijgen herinneringen die een andere herinnering oproepen waardoor er nog maar een andere herinnering naar boven komt drijven en dan moeten we nog terugkeren - via wat omwegen - naar de oorspronkelijke herinnering. Nee, een beetje te veel gemeander voor mij.
En ken je die koppels die zo hun eigen taaltje hebben en woorden en uitdrukkingen gebruiken die anderen niet begrijpen? Dat is dus het geval in dit boek: strappen, bool, verflipt, incunks, GADAVI, alles hetzelfde, de realiteit is Ralph - nee, ik weet het ook niet... Je krijgt wel enige uitleg over deze uitdrukkingen, maar die blijft niet hangen (toch niet bij mij) waardoor ik telkens weer met mijn ogen begon te rollen als er weer zo'n woord opdook. En da's op bijna elke bladzijde. Irritant.
Scott kon daarnaast ook nog eens naar een soort andere dimensie reizen en Lisey kan dat nu ook. Een deel van het verhaal speelt zich daar ook af, maar of dat nu een meerwaarde was? Van "de lange jongen met de eindeloze bonte zijkant" kan ik mij nog steeds niet echt een voorstelling maken...
Een beetje veel en daardoor te veel van het goede waardoor die niet meteen in mijn top 10 van Stephen King boeken zal belanden - eerder in de onderste regionen vrees ik. Jammer, want de master himself vindt dit één van zijn meest persoonlijke boeken, maar 't was niet meteen iets voor mij...
Drie sterren en da's eigenlijk nog genereus.
Oh ja, er werd ook een miniserie gemaakt - Lisey's story - met Julianne Moore in de hoofdrol maar deze is enkel op Apple TV+ te zien en ik heb écht geen zin om daar een maandabonnement aan te besteden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten