197 p.
Vertaald uit het Engels: Dear Martin
In de nasleep (als je dat zo mag noemen) van Black lives matter zijn al heel wat jongerenromans verschenen die over dit onderwerp gaan.
Eentje daarvan is Dear Martin (ofte Wat zou Martin doen?) van Nic Stone. Hierin volgen we Justyce McAllister, een zwarte jongen die in zijn laatste jaar zit op een prestigieuze middelbare school waar hij één van de acht zwarte leerlingen is. Hij volgt er school met een studiebeurs en hij is intern want zijn alleenstaande moeder kan dit niet bekostigen en de buurt waar zij woont is niet meteen de meest stichtende voor een jonge jongen...
Justyce haalt goede cijfers en is een goede vriend, maar voelt ook steeds de druk die zijn donkere huid met zich meebrengt. In het begin van het boek helpt hij bijvoorbeeld een stomdronken vriendin om niet achter het stuur van haar wagen te kruipen, maar een passerende agent ziet het als een rondje "zwarte jongen valt een wit meisje lastig" en Justyce eindigt in handboeien en in de cel - zonder dat die agent ook maar een moment naar hem geluisterd heeft. En de enige reden dat ze hem uiteindelijk laten gaan is omdat de advocatenmoeder van zijn - witte - beste vriendin zijn zaak komt bepleiten op het politiekantoor.
Door dit onrecht is Justyce tot in zijn diepste kern geschokt en begint hij zijn bestaan in twijfel te trekken. Om er enigszins mee om te gaan, schrijft hij brieven aan Martin Luther King en vraagt hij zich af hoe MLK deze situaties zou aanpakken. Maar het meest schokkende in zijn leven is dan nog niet gebeurd...
Wat zou Martin doen? is een boek dat duidelijk geschreven is om mensen de realiteit van zwart zijn in Amerika te laten ervaren. Justyce is een heel aimabel personage waar je als lezer meteen een band mee hebt en je bent even verontwaardigd over wat hem overkomt als hij zelf is. Maar ik vroeg mij wel af waarom hij student op een eliteschool moest zijn. Waarschijnlijk om aan te tonen dat hoewel hij een prima student is, hij zich steeds als een buitenstaander op school voelt en je dat anders als witte lezer niet "door" zou hebben, maar hoeveel zwarte jongeren zitten effectief in die situatie? Dit is trouwens eveneens het geval in dat andere - nog meer gelauwerde - jongerenboek The hate u give.
Soit, storen deed het mij niet echt, het viel gewoon op. Ik stoorde mij eerlijk gezegd meer aan de simplistische schrijfstijl en de koeien van letters waarin het boek gedrukt was. En ja, dat maakt het perfect voor mensen die niet graag lezen en een verplicht nummertje boekbespreking op school moeten doen, maar ik verwacht toch net dat beetje meer van de boeken die ik lees.
Versta mij nu niet verkeerd: Wat zou Martin doen? is geen slecht boek, met een thematiek die eigenlijk iedereen aanbelangt, maar persoonlijk wil ik net dat tikje meer uitdaging in mijn lezen en wat minder "in your face".
Vandaar de uiteindelijke drie sterren.
Het boek heeft ook nog een vervolg: Dear Justyce (ofte Wat zou Justyce doen? in het Nederlands) en hierin staat Quan, de neef van Justyces beste vriend, centraal. Die jongen heeft een heel ander parcours gevolgd en heeft al een heel verleden in jeugddetentie en ook -gevangenis doorgemaakt. De andere zijde van de medaille als je wil... Maar ik vrees dat de schrijfstijl van Nic Stone ook hier weer een belemmering in mijn beleving van het boek zal zijn, dus ik ga er niet aan beginnen.
Versta mij nu niet verkeerd: Wat zou Martin doen? is geen slecht boek, met een thematiek die eigenlijk iedereen aanbelangt, maar persoonlijk wil ik net dat tikje meer uitdaging in mijn lezen en wat minder "in your face".
Vandaar de uiteindelijke drie sterren.
Het boek heeft ook nog een vervolg: Dear Justyce (ofte Wat zou Justyce doen? in het Nederlands) en hierin staat Quan, de neef van Justyces beste vriend, centraal. Die jongen heeft een heel ander parcours gevolgd en heeft al een heel verleden in jeugddetentie en ook -gevangenis doorgemaakt. De andere zijde van de medaille als je wil... Maar ik vrees dat de schrijfstijl van Nic Stone ook hier weer een belemmering in mijn beleving van het boek zal zijn, dus ik ga er niet aan beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten