431 p.
Vertaald uit het Engels: The invention of wings
Het laatste boek dat gelezen werd voor de leesgroep dit jaar.
Sue Monk Kidd kende ik inderdaad als de schrijfster op wiens boek The secret life of bees de gelijknamige film gebaseerd werd, die ik in 2010 bekeek.
Ik was dan ook in de veronderstelling (vooral omdat Oprah het boek aanprijst) dat zij een zwarte schrijfster is. Bleek dat op de binnenflap achteraan toch anders... En dat kleurde toch een beetje mijn perceptie van het boek, jammer genoeg.
In Witte vleugels zwarte vleugels volgen we om en om Hetty "Handful" Grimké en Sarah Grimké. Nee, geen zussen, wel een slavenmeisje en haar eigenares. Hetty wordt aan Sarah cadeau gedaan op haar 11de verjaardag en hoewel ze dan al weet dat slavernij slecht is en ze het cadeau weigert, kan Sarah op dat moment nog niets doen. Ze moet het cadeau aanvaarden en Hetty wordt haar kamermeisje.
Als een daad van verzet leert Sarah Hetty lezen, iets wat totaal verboden is. Hetty wordt dan ook zwaar gestraft wanneer dit uitkomt...
We volgen deze twee personages 35 jaar lang. Personages? Nee, Sarah Grimké en haar zus Angelina - die ook een grote rol zal spelen in het boek - hebben echt bestaan en waren zowat de eerste voorvechters van vrouwenrechten en het afschaffen van de slavernij in de VS. Echte mensen dus en het moet mij eerlijk van het hart dat ik hun Wikipedia pagina's interessanter vond dan het boek... (oeps)
Hetty heeft op een manier ook bestaan, maar stierf al heel vroeg na het schenken. Ze haalde de volwassen leeftijd niet, hier heeft Kidd dus wat dichterlijke vrijheid toegepast om haar verhaal een "mooiere" draai te geven. En ok, dat is iets wat werkt, je ziet de dingen die in het verhaal gebeuren uit zowel het standpunt van Sarah als dat van Handful (haar "echte" naam volgens haar moeder, niet haar slavennaam Hetty) en dat geeft een interessante tegenstelling soms.
Maar het kon me jammer genoeg weinig boeien... Het duurt bijvoorbeeld tot bijna in het laatste kwart van het boek vooraleer Sarah en Angelina hun ware roeping vinden als sprekers die de slavernij aan de kaak stellen.
Daarvoor is het vooral van "oh, nee, ik ga nooit een man vinden" en "ik moet mijn leven op een andere manier gaan invullen, maar hoe?" enz. Niet direct het meest interessante moet ik toegeven.
Het deel van Handful daarentegen is wél boeiend, hoewel die nooit verder raakt dan de markt in Charleston en de rest van de tijd vooral in en rond het huis van de Grimkés moet blijven. Haar ervaringen zijn wat het boek recht hield voor mij, het was steeds een verademing (hoewel zich daar de meest gruwelijke dingen voordoen) om terug in het verhaal van Handful te duiken na het gejammer van Sarah. En ja, ik weet dat vrouwen het in die tijd niet makkelijk hadden - want geen rechten, remember - maar dat deel van het verhaal kon toch iets beter worden aangepakt.
Al bij al is dit geen slecht boek, maar echt wereldschokkend vond ik het niet. Het enige interessante dat ik er aan over houd, is dat ik over twee kranige vrouwen uit de Amerikaanse geschiedenis geleerd heb via hun Wikipediapagina's.
En wat met die vleugels? Die thematiek is alom in het boek aanwezig. Je kan zeggen dat op het eind van het boek zowel Sarah als Handful hun vleugels gevonden hebben om uit te slaan in het leven. En dan is er ook nog de Afrikaanse mythe dat mensen in Afrika konden vliegen en hun vleugels verloren toen ze naar Amerika gedeporteerd werden. Een mooie metafoor.
3.5 sterren. En enkel voor wie toch geïnteresseerd zou zijn om dit te lezen. Ik raad het niet aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten