Gisteren 2 dvd's bekeken waar een cello (onrechtstreeks) een rol in speelde:
Departures van Yojiro Takita
Wat was dat mooi! Eindelijk weer eens een film waarvan ik met mijn volle goesting kan zeggen dat hij schitterend was, het mocht wel eens...
Daigo is cellist in Tokyo en beleeft elke dag zijn droom, tot het orkest waarvoor hij speelt ontbonden wordt en hij iets anders moet zien aan te vangen met zijn leven. Hij keert met zijn vrouw terug naar zijn geboortedorp en antwoordt daar op een advertentie voor een bedrijf dat mensen "begeleidt bij hun reis", denkend dat het een reisbureau is.
Het blijkt echter een een begrafenisonderneming te zijn, waardoor hij heel wat obstakels moet overwinnen, ook bij zichzelf.
Het acteerwerk is soms wat over the top (wat normaal is bij sommige Aziatische films), maar dat neemt niet weg dat het een zeer gevoelige, mooie, hartverwarmende film geworden is, een echte aanrader!
De tweede film was van een ander kaliber: The secret life of bees van Gina Prince-Bythewood
In de algoede traditie van "gooi wat actrices bij elkaar en brouw er een sentimenteel filmpje van", is deze toch één van de betere als je er voor in de stemming bent (denk bijvoorbeeld ook aan Fried Green Tomatoes, Now and then, Boys on the side of zelfs Steel magnolias om het betere werk in dit genre aan te prijzen).
De 14-jarige Lily loopt samen met Rosaleen, haar vaders huishoudster, weg van huis en komt bij de gezusters Boatwright terecht, die in hun onderhoud voorzien door bijen te houden.
Zoet (mierezoet bij momenten), voorspelbaar maar ook wel vertederend is dit een film om op een verloren avond bij weg te dromen.
En die cello? Een van de zusjes Boatwright (gespeeld door niemand minder dan Alicia Keys), bespeelt op regelmatige basis het instrument in de film.
Departures van Yojiro Takita
Wat was dat mooi! Eindelijk weer eens een film waarvan ik met mijn volle goesting kan zeggen dat hij schitterend was, het mocht wel eens...
Daigo is cellist in Tokyo en beleeft elke dag zijn droom, tot het orkest waarvoor hij speelt ontbonden wordt en hij iets anders moet zien aan te vangen met zijn leven. Hij keert met zijn vrouw terug naar zijn geboortedorp en antwoordt daar op een advertentie voor een bedrijf dat mensen "begeleidt bij hun reis", denkend dat het een reisbureau is.
Het blijkt echter een een begrafenisonderneming te zijn, waardoor hij heel wat obstakels moet overwinnen, ook bij zichzelf.
Het acteerwerk is soms wat over the top (wat normaal is bij sommige Aziatische films), maar dat neemt niet weg dat het een zeer gevoelige, mooie, hartverwarmende film geworden is, een echte aanrader!
De tweede film was van een ander kaliber: The secret life of bees van Gina Prince-Bythewood
In de algoede traditie van "gooi wat actrices bij elkaar en brouw er een sentimenteel filmpje van", is deze toch één van de betere als je er voor in de stemming bent (denk bijvoorbeeld ook aan Fried Green Tomatoes, Now and then, Boys on the side of zelfs Steel magnolias om het betere werk in dit genre aan te prijzen).
De 14-jarige Lily loopt samen met Rosaleen, haar vaders huishoudster, weg van huis en komt bij de gezusters Boatwright terecht, die in hun onderhoud voorzien door bijen te houden.
Zoet (mierezoet bij momenten), voorspelbaar maar ook wel vertederend is dit een film om op een verloren avond bij weg te dromen.
En die cello? Een van de zusjes Boatwright (gespeeld door niemand minder dan Alicia Keys), bespeelt op regelmatige basis het instrument in de film.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten