woensdag 16 november 2016

Carry on - Rainbow Rowell


Van Goor, 2016
499 p.
Vertaald uit het Engels: Carry on


Ik zou kunnen zeggen: 'k heb mij weer laten vangen. Maar nee, deze keer heb ik er volop van genoten. En wat is "er"? Een YA-boek dat supergehyped werd en eens voldeed aan de verwachtingen!

Het boek Carry on heeft een beetje een eigenaardige ontstaansgeschiedenis: Rainbow Rowell schreef eerst Fangirl, waarin een meisje fanfictie schrijft over Simon Snow, een boekenreeks over een magiërsleerling die sterk aan Harry Potter doet denken. Rowell kon na dit boek de figuur van Simon Snow niet loslaten en besloot dan maar om haar eigen fanfictie te schrijven et voilà: Carry on was geboren! For the record: Fangirl heb ik niet gelezen en ik ben het ook niet van plan...

Carry on wordt wel eens omschreven als de gay Harry Potter en tot op zekere hoogte is het dat ook: Simon Snow is een magiër, die school loopt op een school voor magiërs en de protegé is van de magister, het hoofd van de school. Hij is daarenboven "de uitverkorene" om het kwaad, hier "de sluwe sleur" (die vertaling mensen, idioter kan niet), te bestrijden én hij heeft een vriendin die zo slim is dat ze alles voor hem weet op te lossen.

Tot zo ver de overeenkomsten want Simon heeft ook een kamergenoot, Baz, die een vampier blijkt te zijn en smoorverliefd is op hem (maar dat heeft hij nog niet verteld). Op een bepaald moment in het verhaal zullen ze toch een item worden, tot grote verrassing van hen beiden.

Aan het begin van het laatste schooljaar op Watford komt Baz niet opdagen en Simon, hoewel hij de kerel verafschuwt, begint toch ongerust te worden. Enkele maanden later duikt Baz uiteindelijk op en in eerste instantie wil hij niet vertellen wat er hem overkomen is omdat hij Simon en zijn stomme vriendinnetjes niet kan uitstaan.

Er gebeurt een heleboel in dit boek en sommige gezichtspunten en personages zijn niet altijd meteen duidelijk, maar alles valt netjes in de plooi. De gebeurtenissen volgen elkaar in sneltempo op, zodat je niet echt de tijd krijgt om wat te ademen (de eerste helft van de 499 pagina's las ik in 2 dagen uit), daarna remt het tempo wat af en wordt het misschien ook een beetje langdradig vooraleer het boek tot zijn climax komt. Een climax die wel wat minder straf is dan in Harry Potter, maar dat is het dan ook niet.

Ik heb mij enorm geamuseerd met dit boek, eerst en vooral omdat het een soort van terugkeer naar een magische wereld is, die er wel wat anders uitziet, maar genoeg aan Harry Potter doet denken om er meteen verliefd op te worden. Er zit ook heel wat humor in en dat komt - denk ik - voornamelijk omdat er steeds van gezichtspunt gewisseld wordt. We krijgen hoofdstukken waarin Simon aan het woord is, maar ook andere waarin Baz, de magister, Penelope (de slimme vriendin), Agatha (Simons liefje) etc. hun gedachten met ons delen. Deze hoofdstukken zijn soms super kort (twee of drie per pagina), waarin voortdurend van gezichtspunt gewisseld wordt en we de verschillende reacties van personages kunnen volgen.

Vier sterren, enkel en alleen voor het pure leesplezier dat het boek mij bracht, toch na het opgelegde Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt, waar ik mij wat door moest worstelen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten