Vanaf deze maand wil ik iets nieuws uitproberen.
Wanneer ik een boek uitgelezen heb, krijgt het zijn eigen aparte bespreking, kwestie van mijn wrap-up niet steeds 2 km lang te maken. In de wrap-up zal dan een overzicht komen van wat ik die maand gelezen heb, met links naar de besprekingen en misschien nog enkele random bedenkingen om het toch nog wat lezenswaardig te maken.
Het eerste boek dat deze behandeling krijgt:
Wat ik nooit eerder heb gezegd - Celeste Ng
287 p.
Vertaald uit het Engels: Everything I never told you
Ik kwam dit boek tegen op een lijst van de Huffington Post, waarin 21 boeken van de laatste 5 jaar worden opgesomd die elke vrouw zou moeten lezen (en bij uitbreiding iedereen). De 21 boeken zijn trouwens stuk voor stuk geschreven door vrouwen. Op de tweede plaats in de lijst staat dit boek, de debuutroman van Celeste Ng (spreek uit: ing).
Eerst en vooral: het boek wordt gepromoot als een thriller, maar dat is het allesbehalve. Buiten het feit dat het begint met de dood van Lydia, het middelste kind uit een gemengd gezin uit de jaren '70, zitten er echt geen "thrillerelementen" in het boek.
Nee, wat je te lezen krijgt, is het relaas van een gezin waar iedereen zo zijn geheimpjes heeft en waar er nooit wat dan ook wordt uitgesproken en de dood van Lydia is de katalysator om alles naar boven te doen drijven.
Lydia was het "gouden kind", de dochter waar moeder Marilyn al haar hoop en verwachtingen op projecteerde, want Marilyn was nooit de dokter geworden waarover ze als tiener droomde en Lydia moet dat nu maar verwezenlijken. Aan haar oudere broer Nath wordt daarbij vakkundig voorbij gegaan, hoewel de jongen briljante punten op school haalt en ervan droomt om astronaut te worden, wat ook in zijn mogelijkheden ligt. Jongste dochter Hannah wordt door iedereen, haar ouders, broer en zus, genegeerd. Ze sluipt als een schaduw door het huis en is eigenlijk de enige die ook maar enigszins doorheeft wat er in de hoofden van haar gezinsleden speelt.
Celeste Ng verwerkt daarnaast de moeilijkheden die Amerikanen van Aziatische afkomst in de jaren '50-'70 te verduren kregen in haar boek: vader James is een Chinese immigrant van de tweede generatie en moest voortdurend verwensingen en vernederingen ondergaan in de exclusief blanke school waar hij zat en ook zijn kinderen zijn buitenbeentjes op school door hun gemengde afkomst. Hij haat hoe hij met zijn zoon omgaat, omdat die hem te veel aan hemzelf doet denken en ook Nath voelt de afkeer van zijn vader voor alles wat hij doet en hem interesseert.
Maar ook wat vrouwen te verduren kregen, komt aan bod: moeder Marilyn, de perfecte Amerikaanse girl next door met haar blonde haren en blauwe ogen, droomde - zoals al gezegd - van een carrière als dokter, was ook een briljant student, maar kreeg op de universiteit voortdurend af te rekenen met pesterijen van haar mannelijke medestudenten en proffen. Dat haar moeder haar probeerde te vormen tot de ideale (Amerikaanse) huisvrouw, deed er ook geen deugd aan. Zo stelt ze bij Marilyns vertrek naar de universiteit: "Weet je, je zult heel wat geweldige Harvardmannen ontmoeten." Alsof dat het enige doel is waarvoor een vrouw naar de universiteit zou trekken...
Het boek bulkt van ingehouden woede en verdriet, beloftes die vernietigend werken, mensen die naast elkaar in hetzelfde huis leven en het spook Lydia dat daar doorheen waart en iedereen aanzet om over zijn/haar leven en keuzes na te denken...
Een heel sterk debuut.
De volle vijf sterren op Goodreads.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten