332 p.
Vertaald uit het Frans: La marche du crabe
Arthur De Pins, mij voorheen bekend van de lichte schandaalstrips Schatjes, heeft ook wat deftigers de wereld in gestuurd: De krabbenmars.
Oorspronkelijk was dit voorzien als animatiefilm. Maar aangezien hij zijn scenario aan de straatstenen niet verkocht kreeg, tekende hij een graphic novel van zijn verhaal over de kleine cancer simplicimus vulgaris.
Hij maakte wel een kleine teaser voor de animatiefilm:
Deze fictieve kleine krabbensoort kan zich enkel zijwaarts bewegen en moet dus heel zijn leven hetzelfde traject volgen. Draaien kunnen ze niet en daardoor zijn ze zowat de risee van de hele havenfauna. Tot op een dag een krabbetje in doodsnood er in slaagt om zijn traject te verleggen om het vege lijf te redden.
Aanvankelijk wordt hij hiervoor met de rug aangekeken - figuurlijk dan, ze kunnen zich immers niet draaien, remember - door de andere krabben, maar hij krijgt al snel enkele volgelingen die ook wel eens het leven vanuit een andere richting willen bekijken. Ze geven elkaar zelfs namen, want dat was eerder niet nodig, aangezien je elkaar toch bijna nooit opnieuw tegenkwam. Boot, degene die als eerste draaide, wordt de leider van deze krabbetjes en de soort ondergaat een hele evolutie wanneer ze eindelijk bevrijd zijn van hun eenzijdige traject.
Naast het krabbenverhaal, is er ook het nevenverhaal van de regisseur die een documentaire wil draaien over deze onfortuinlijke beestjes en een ecologisch luik want er loopt een oliepijplijn door de haven, waardoor "grienpies" met een boot voor de kust ligt.
De tekenstijl is bijzonder te noemen: De Pins tekent in kleuren, contourloos en digitaal (zie ook Gung Ho voor deze stijl). Hij baseerde zich op zijn jeugdherinneringen, toen hij met zijn ouders met vakantie was aan zee, om het havenstadje vorm te geven waardoor alles heel seventies aandoet.
 |
| Een klein voorbeeldje... |
4,5 sterren op Goodreads.
Wat dus in praktijk 4 sterren betekent, want je kan er geen halfjes geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten