Scope 100-project

En laten we het nu even hebben over mijn grootste fail van de laatste maand...

In november zag ik op de facebookpagina van bioscoop Sphinx dit:

Het doel was om je op te geven voor een online project waarin je tussen 4 december 2015 en 17 januari 2016 naar 10 onuitgegeven films mocht kijken om er eentje uit te kiezen die dan in de Belgische bioscopen zou gereleased worden.

Ik stelde mij kandidaat en kreeg op 1 december het bericht dat ik was geselecteerd. Vreugde alom.

Wel...

Van de 10 films heb ik er uiteindelijk - door omstandigheden - maar twee kunnen bekijken, toevallig ook de twee die mij het meest aanspraken. Maar dat ik er hoegenaamd niet in geslaagd ben om ze alle 10 te bekijken is een dikke misser, vind ik zelf.

De 10 aangeboden films:

Het ging om 10 nog onuitgegeven Europese films (hoewel... wat deed die Turkse film - Frenzy - daar dan?) en dat wil dus zeggen dat het meestal onafhankelijk gemaakte films zijn, die allesbehalve Hollywood aandoen. Maar dat is niet erg, ik kan naar alles kijken als het mij interesseert.

En daar lag ook al meteen een groot deel van mijn probleem: 9 van de 10 films gingen over (een) man(nen) en zijn/hun "manpain". Daar zijn al genoeg films over gemaakt en dat heb ik ook al genoeg gezien, tijd voor ander dingen...

Waar heb ik wel naar gekeken?

Bridgend



Gebaseerd op waargebeurde feiten: in Bridgend (Wales) is - tot op de dag van vandaag - een epidemie van zelfmoorden aan de gang. Mensen verhangen zich meestal, zonder een briefje achter te laten. Het is een mysterie waarom ze het doen.

Mijn eerste reactie bij het bekijken van deze film was: "He, da's Gilly van Game of Thrones!" Jawel, het hoofdpersonage Sara wordt gespeeld door Hannah Murray. Zij komt met haar vader, een politieagent die de zelfmoorden moet onderzoeken, in Bridgend wonen. Al snel komt ze in contact met een groep jongeren die rond de zelfmoorden een soort cultus hebben opgezet.

Best onderhoudend en die heb ik bij de stemming op plaats 2 gezet.

Sparrows



Een jongen wordt verplicht om bij zijn vader op het IJslandse platteland te gaan wonen omdat zijn moeder voor haar werk naar het buitenland moet. Hij is er in geen jaren geweest, maar vindt al snel weer aansluiting bij zijn vrienden van vroeger.

De film speelt zich af tijdens een lange zomer en het wordt daardoor nooit donker, wat de film een speciaal gevoel geeft. Het is een coming of age verhaal zoals zovele andere, maar het engelengezicht van Ari maakt veel goed.

Deze zette ik op plaats 1 bij de stemming.

De andere films zag ik dus niet, maar afgaand op de trailer vervolledigde ik mijn lijstje van 5 favoriete films:

3. The hereafter



4. The treasure



5. The apostate



Er wordt als bedankje een afscheidsfeestje gehouden: op vrijdag 22 januari worden de deelnemers verwacht in Cinéma Vendôme in Brussel om 18.00u voor de bekendmaking van de winnende film en een gratis avant-première van een film die in 2016 nog moet uitkomen in de zalen.

1. Ik werk tot 18.00u op vrijdag.
2. Ik doe die avond mee aan een quiz.
3. 's Avonds naar Brussel in mijn eentje? NO WAY!

Dit filmavontuur liep dus op een sisser uit en of ooit één van mijn twee favorieten in de Belgische zalen zal komen, zal ik dus ook niet weten...

Niet trots op mezelf nu.