258 p.
Niet vertaald
Deel 8 in deze reeks ofte, Phryne doet een Agatha Christietje...
Normaal gezien spelen de boeken zich af in Melbourne maar hier wordt Phryne uitgenodigd door een oude vriend op zijn landgoed op den buiten. Terwijl ze ernaartoe rijdt (zelf natuurlijk) in het gezelschap van haar meid Dot en haar Chinese geliefde Lin Chung en diens bediende, horen ze een geweerschot gevolgd door de schreeuw van een vrouw. Uit de bosjes komt een compleet overstuur dienstmeisje gestrompeld en ze nemen haar mee naar het landhuis.
Wat er juist gebeurd is en waarom ze zo overstuur is, kan het dienstmeisje op dat moment niet vertellen en de daar ook handig aanwezige dokter laat haar rusten in haar kamer.
Phryne is met andere woorden niet de enige genodigde: een bont allegaartje aan bezoekers/huispersoneel is ook aanwezig in het landhuis en wanneer de rivier overstroomt en de weg daardoor geblokkeerd wordt, krijgen we een klassiek Agatha Christie closed circle mysterie. Er is zelfs een miss Marple lookalike aanwezig onder de gasten voor als we het nog niet door zouden hebben dat we met een hommage zitten.
Natuurlijk valt er een dode, heeft zowat iedereen een motief en/of geheim dat zal blootgelegd worden, duiken er overal ineens urnen op in kamers en in ware Phryne Fisherstijl wordt er ook nog wat seks toegevoegd aan het verhaal...
Allemaal goeie dingen dus en aangenamer voor mij om te lezen dan Agatha Christie - don't shoot me.
Mensen die dit geen geslaagd deel uit de reeks vinden, heikelen vooral het grote aantal personages maar ik vond het best te volgen, misschien ook omdat ik het boek in 3 dagen uitlas en er geen grote brokken tijd tussen het lezen zaten. Dat er in het begin ook een lijst met personages en hun belangrijkste kenmerken voorhanden was, hielp ook iet of wat - al is dat ook iets waar kritiek op komt, blijkbaar hebben sommige mensen dat niet graag.
Ikzelf heb dit heel graag gelezen en zou zelfs durven zeggen dat het één van mijn favorieten tot nu toe is (samen met Miss Phryne Fisher investigates en Murder on the Ballarat train - deze laatste wordt zelfs vermeld in het boek, net zoals Ruddy gore, het vorige boek in de reeks en het eerste dat ik las).
Het was leuk om mee te helpen uitvogelen wat er aan de hand was en wie met welk geheim/motief zat, al blijf je als lezer wat meer in het ongewisse want Phryne ziet van alles en trekt er conclusies uit die ze niet altijd deelt tot aan de finale ontknoping.
Phryne Fisher is serieus bezig om één van mijn all time favoriete romanpersonages te worden, nog meer zelfs dan haar zeer gesmaakte tv-versie, met haar "many skills" (iets dat ze gemeen heeft met die andere favoriet van mij) en haar zelfzekere manier van doen. Chance dat ik nog 15 boeken te gaan heb...
Urn burial kreeg 4 sterren omdat ik het spannend, interessant en heerlijk entertainend vond.
Jammer genoeg kreeg dit deel geen verfilming in de tv-serie, het zou anders wel een leuke aflevering geworden zijn maar misschien was het te moeilijk om dit soort landhuis te vinden én de kalksteengrotten waar een deel van het boek zich afspeelt. Maar het deed me wel een beetje denken aan de fameuze kerstaflevering van seizoen 2 waar En toen waren er nog maar... werd geparodieerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten