woensdag 31 juli 2019

Kijktip: The lion king (2019)


Gisteren ging ik naar de cinema...

Naar de langverwachte nieuwe versie van The lion king, waarvan de tekenfilmversie zonder twijfel de beste Disneyfilm is die ooit gemaakt werd.

En daar blijf ik bij na het zien van deze "live action" versie: de tekenfilm is zeker duizend keer beter.

Versta mij niet verkeerd, de nieuwe Lion king is zeker de moeite waard en vooral heel mooi om te bekijken, je waant je met momenten in een natuurdocumentaire maar daarvoor kwam ik niet naar de cinema.

Er is namelijk heel wat waar ik commentaar op heb na het zien van deze versie, en dat ga ik hier ook oplijsten. Spoilers zijn het niet, want het verhaal op zich is bekend genoeg (wie na 25 jaar nog nooit The lion king gezien heeft: op de blote poep!).

Maar laat ik misschien beginnen met wat ik echt goed en zelfs een verbetering vond:

Hyena Shenzi (in de tekenfilm met stem van Whoopi Goldberg) krijgt een upgrade: ze wordt - zoals dat in de natuur ook is - de onbetwiste leider van de hyenatroep, die zelfs wat respect van Scar krijgt.

En er is een hilarisch moment met Timon en Pumbaa dat ik hier niet wil spoileren want het zit niet in de originele film. Maar dat was bijna tranen lachen!

Kleine Simba is het toppunt van schattigheid en menig kattenliefhebber zal zitten smelten bij de meer dan levensechte leeuwenwelp - ik was er alvast eentje van.

De eerste poster die werd vrijgegeven. Instant smelten.
Op naar het negatieve dan:

Mijn grootste probleem met de film - en dat was er al van in het begin - is dat Scar niet kan tippen aan de tekenfilmversie. Met de stem van Jeremy Irons kreeg je een elegante schurk die serieus angst inboezemde.

Nu Chiwetel Ejiofor deze rol op zich genomen heeft, is Scar zijn tanden kwijt. Hij klinkt maar half zo dreigend meer en ziet er gewoon als een verfrommelde leeuw uit... Zijn parlando versie van Be prepared - zo indrukwekkend in de tekenfilm! - slaat de bal helemaal mis. Ik was allesbehalve onder de indruk...



Waarom ze niet gewoon terug Jeremy Irons gevraagd hebben, is mij een raadsel. Als dat voor Mufasa wél kon...

Over Mufasa gesproken: zijn wolkenspeech aan Simba valt ook maar magertjes uit. Je krijgt gewoon een donderwolk met bliksemflitsen te zien en in die flitsen zou je dan de kop van Mufasa moeten herkennen...  Heel wat anders dan in het origineel:



Het feit dat de nieuwe versie bijna een frame na frame nabootsing is van de tekenfilm speelt ook niet in zijn voordeel. Wie de tekenfilm kent, weet gewoon wat er gaat gebeuren van zodra je dat muisje door het gras ziet lopen... Niet dat dit zo erg is, maar het kon misschien wat origineler.

Ook een grote misdaad in mijn ogen was het weglaten van de beste lijn uit de hele film en mijn onofficiële levensmotto:

En last but not least: Beyoncé. Die had voor mij helemaal niet gehoeven. En dat liedje dat ze begint te kwelen (en ook al bij Can you feel the love tonight), werkte op mijn zenuwen. Kan dat mens nu niet eens gewoon ZINGEN in plaats van altijd haar toonladdertjes boven te halen? Dikke fail als je het mij vraagt. Ook al omdat haar verdere stemmenwerk ook niet echt overtuigde.

Conclusie? Disney laat hier een staaltje computeranimatie zien dat zijn gelijke (nog) niet kent, maar voor een hartverscheurend verhaal waarbij je van begin tot einde kan meeleven, ben je niet echt aan het juiste adres.

Geldklopperij is dit, niet meer of minder.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten