Mahershala Ali is everywhere...

Zondagnacht werden in LA de Oscarbeeldjes uitgereikt en grote winnaar werd Green book, met het beeldje voor beste film en ook een beeldje - zijn tweede al! - voor Mahershala Ali als beste mannelijke bijrol.

Foto van toen hij zijn eerste gouden beeldje kreeg voor Moonlight.

Green book zag ik afgelopen maand in de cinema en zal hier besproken worden, maar enkele dagen later ging ik nog eens naar de film en daar zat Mahershala ook in!

Hij is gewoon overal...

Green book zag ik op 12 februari in Cinema Albert (waar anders?) en het moet gezegd: deze film heeft heel wat humor - er werd luidop gelachen in de zaal - ondanks het zware thema van racisme in de VS van de jaren '60.

Voor wie onder een steen leeft: Tony Lip, een Italiaanse Amerikaan gespeeld door Viggo Mortensen die geen druppel Italiaans bloed heeft, wordt ingehuurd als chauffeur voor de zwarte concertpianist Don Shirley. Deze laatste plant een tournee door de zuidelijke Amerikaanse staten en Tony zal ook als zijn bodyguard moeten fungeren. De tegenstellingen tussen de gesofisticeerde Don Shirley en de boertige Tony is op zich al voer voor humor, maar de film heeft ook heel wat hart. Zo moet Tony zijn vrouw en kinderen 6 maanden in New York laten gedurende de tournee en is het Don die hem dicteert wat er in zijn brieven naar huis moet staan omdat Tony er zo goed als niks van bakt.

Na afloop verlaat je de zaal met een heel goed gevoel en eerlijk? Daar had ik het wat moeilijk mee want het gaat hier tenslotte over racisme. Racisme waar Don mee te maken krijgt, maar ook Tony want als Amerikaan van Italiaanse afkomst staat hij ook een trapje lager dan de "modale" blanke Amerikaan. En toch: dat kan nooit zo erg geweest zijn als wat de zwarte bevolking van de VS heeft moeten verduren en nog steeds meemaakt.



Afgezien daarvan: die Oscar voor Mahershala Ali is meer dan dik verdiend, hij speelt Don Shirley met een waardigheid waar velen onder ons nog wat van kunnen leren. Deze rol staat mijlenver van zijn Oscarwinnende rol in Moonlight, waarin hij een drugdealer speelde.

En ook in Alita: battle angel laat hij een heel andere kant zien.

Toen ik de eerste beelden van deze film onder ogen kreeg, was ik niet zeker of ik dit wel wilde zien. Vooral de grote ogen van Alita vond ik heel bevreemdend...

Deze film ging ik 5 dagen na Green book bekijken, eveneens in Cinema Albert.

We bevinden ons in een futuristische maatschappij die 300 jaar na een allesverwoestende oorlog de eindjes aan elkaar probeert te knopen. Een dokter (meer een mechanicus want hij vervangt lichaamsdelen door elektronische onderdelen) vindt op een dag het hoofd van een androïde, koppelt dat aan een mechanisch lichaam dat hij thuis heeft liggen en noemt haar Alita. Zij weet niet waar ze vandaan komt of wie ze is en wil dat maar al te graag ontdekken.

Op straat komt ze sjacheraar Hugo tegen en de obligate tienerromance doet zijn intrede in de film. Jongen en robotmeisje worden verliefd en proberen samen te achterhalen wie ze is. Verder uitleggen waar deze film over gaat zou ons te ver drijven en mensen misschien doen afhaken bij het lezen van de bespreking.

Maar hier speelt Mahershala dus opnieuw een belangrijke bijrol. Hij is Vector, de organisator van de Motorball wedstrijden waar Alita aan zal deelnemen en een duidelijke bad guy in de film. En hij speelt het terug fenomenaal.

Alita: battle angel was een film waar ik mijn hart bij kon ophalen. Met veel actie, veel cgi, maar ook met genoeg menselijkheid om het te blijven geloven. En die ogen? Echt waar, na een tijdje merk je dat niet eens meer.