198 p.
Vertaald uit het Engels: Hercule Poirot's Christmas
Dit boek startte ik op 20 december, tijdens de Christmas cosy reading night.
Het duurde een aantal dagen vooraleer ik er verder in las, wat de leeservaring enigszins aantastte. Maar daarover meteen meer.
Kerst met Poirot is een detectiveverhaal zoals Agatha Christie er nog wel enkele geschreven heeft. Enkele weken terug zag ik de verfilming van Murder on the Orient Express uit 1974 en daar deed dit verhaal mij een beetje aan denken.
Korte inhoud van het boek (van de achterflap):
Het is kerstavond. De oude Simeon Lee heeft al zijn familieleden uitgenodigd om de kerstdagen op zijn landgoed door te brengen. De avond krijgt een lugubere wending als de heer Lee in een grote plas bloed wordt gevonden. Zijn keel is doorgesneden. Op het moment dat Hercule Poirot de diepbedroefde familie Lee te hulp wil schieten, ontdekt hij dat niet iedereen onschuldig aan het feestmaal begon die avond.
Tja, dat vat het zo'n beetje samen, maar er wordt niet gezegd dat we hier een hoop personages krijgen die in het begin serieus moeilijk uit elkaar te houden zijn. Simeon Lee heeft namelijk 4 zonen en een dochter. Drie van die zonen hebben hun echtgenote bij, de dochter is overleden maar háár dochter is wel aanwezig en dan loopt er ook nog de zoon van een oude zakenrelatie van Simeon rond, naast de butler en de persoonlijke assistent van de oude heer.
Dat zijn dus 11 personages die je uit elkaar moet zien te houden! En net toen ik zowat het overzicht had, stopte ik een aantal dagen met lezen... Weg overzicht toen ik opnieuw begon. Ik heb zitten puffen op dat moment (gelukkig is er een overzicht op Wikipedia te vinden).
De oude heer Lee wordt in een afgesloten kamer vermoord terug gevonden en niemand weet wie het gedaan kan hebben, de hele familie is verdacht.
Hercule Poirot is in dit boek zelf niet bij de feestelijkheden aanwezig, hij is op bezoek bij de politie-inspecteur die de zaak moet onderzoeken en komt in diens kielzog bij de familie Lee aan.
Eens ik eindelijk weer wist wie wie was in het verhaal, was het aftellen naar de ontknoping, die naar algoede gewoonte in het salon, met alle verdachten daar aanwezig, werd meegedeeld. En 't was eigenlijk enorm vergezocht deze keer, je kon als lezer onmogelijk zelf te weten komen wie er nu de dader was. En dat werkte misschien in de jaren '30, maar de lezer van vandaag wil iets meer.
Dan nog eventjes iets over het boek als object:
Langs de buitenkant is het geweldig mooi uitgegeven, met de rode achtergrond waar sneeuwvlokjes in lijken rond te dwarrelen. Maar als je goed kijkt, zie je dat sommige sneeuwvlokjes kleine schedeltjes zijn. Een leuk detail.
De binnenkant is dan weer wat minder: hoeveel zetfouten dit boek heeft, het is gewoon wraakroepend! Letters die ontbreken, andere die dubbel voorkomen, een "beeld uit mariner" op een bepaalde bladzijde (dat moet dus "marmer" zijn...) en ga zo maar door. Slordig gewoon.
Al bij al gaf ik het nog 3 sterren, omdat het degelijk geschreven is, al is de ontknoping nogal ongeloofwaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten