302 p.
Van de binnenflap:
Naní leidde een volmaakt leven, maar een faux pas heeft alles op scherp gezet. Om haar gezin in kalmer vaarwater te brengen boekt ze voor zichzelf een reis naar Panama. Daar, diep in de jungle, neemt ze een tweede verkeerde beslissing die haar bijna het leven kost. Ze heeft de moed al opgegeven als ze toch nog gered wordt en bij een indianenstam terechtkomt. Zonder geld, telefoons, ijskasten en stress leiden de indianen een leven dat in groot contrast staat met het Amsterdamse leven dat Naní kent.
Met vallen en opstaan maakt ze zich de gebruiken van de stam eigen en leert ze wat geduld is, maar ook waarom ze niet in de schemering in de rivier moet gaan zwemmen. De enige die niet blij is met haar komst is de sjamaan van het dorp. In zijn jeugd werd hij meegenomen door de missionarissen en hij weet waartoe de "witte mensen" in staat zijn.
Terwijl Naní geleidelijk zijn vertrouwen wint, dient een nieuwe bedreiging zich aan: de beschaving rukt op, in de vorm van ambtenaren en bulldozers. Voor Naní tijd om te beslissen waar ze thuishoort en wat werkelijk de moeite waard is om voor te vechten.
Oh boy, dit laatste boek voor de leesgroep - voor de zomerstop - heeft gewoon alles tegen wat mij betreft: een Nederlandse auteur (ik gruwel van oorspronkelijk Nederlandstalige "literatuur") én het speelt zich af bij indianen in de Zuid-Amerikaanse jungle. En als er nu één onderwerp is dat mij compleet niet interesseert...
Soit, ik heb het gelezen. Helemaal. Want ik wil elk boek van de leesgroep een kans geven en dat er dan wat mindere (of totale stinkers) tussen zitten, moet ik maar voor lief nemen.
Maar het begint al - voor mij dan - in mineur: hoofdpersonage Naní raakt haar groep kwijt en verdwaalt in de jungle van Panama. Na 2 dagen van ontbering (ocharme, het regent en ocharme, ze heeft geen eten meer) wordt ze door een indiaan gevonden en die troont haar mee naar zijn dorp. De dorpelingen verzorgen haar (ze heeft blijkbaar dengue opgelopen) en na een tijdje kan ze terug naar de bewoonde wereld.
Terwijl ze lag te ijlen in haar hutje waren de indianen steeds bezig over dat zij "hun school ging bouwen", of dat denkt ze toch te verstaan, want haar Spaans is niet al te best. Waarom die indianen, die ver geen contact met de buitenwereld hebben, wél Spaans spreken, wordt later uitgelegd, maar ik vond het bij het haar getrokken.
De dorpelingen zijn allemaal héél enthousiast over haar komst, buiten Hiraï, de sjamaan, die er alles aan doet om haar daar weg te krijgen. Hij is - toevallig - de enige die ook Engels spreekt, zodat ze met hem wat meer verstaanbare conversaties zou kunnen hebben, maar hij negeert haar compleet.
In flashbacks krijgen we te weten waarom ze in Panama zit: na een affaire met een van haar werknemers, wordt ze het huis uit gegooid door haar man en haar kinderen willen haar niet meer zien. Uit een pure boehoe-mentaliteit trekt ze dan maar naar Zuid-Amerika.
In sommige besprekingen (en op de achterflap) wordt er verwezen naar de humor in het boek. Ik heb zelfs geen enkele keer geglimlacht... Nergens is er iets dat grappig is. Je hebt alleen maar Naní die met haar verwende Westerse idealen tussen de indianen zit. Maar misschien vond schrijfster Marion Pauw het gewoon grappig om (verschillende keren!) met de namen van de indianen te lachen, terwijl ze zelf twee van haar Nederlandse personages compleet ridicule namen geeft: Naní en haar man Krijn. Als ik ooit iemand in het echt tegenkom die Krijn heet, lach ik hem in zijn gezicht uit, zoveel is zeker.
En hoewel dit boek al van 2013 dateert, ontkom je niet aan een Trumpverwijzing, zelfs toen al...
Het schrijfwerk is behoorlijk te noemen, maar echt hoogstaande literatuur is dit boek niet. Het is eerder chicklit die zich afspeelt in de Panamese jungle. En hoewel ik vroeger serieus kon genieten van een chicklit op tijd en stond, ben ik dat genre compleet ontgroeid en verlang ik nu meer als ik een boek lees.
Dit boek deed het dus écht niet voor mij en werd uitgelezen puur omdat het "moest".
Drie sterren en dat is heel royaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten