'k Heb dus blijkbaar nood aan films om mijn lezen weer op gang te krijgen want na het filmfestival was het terug noppes...
Anyway, ik gaf één van de twee boeken vier sterren en dat wordt dan ook mijn boek van de maand:
De onmogelijke terugkeer - Amélie Nothomb
110 p.
Vertaald uit het Frans: L'impossible retour
Laat het aan Amélie Nothomb om mij uit een leesdip te halen: in De onmogelijke terugkeer doet ze verslag van de reis naar Japan die ze in 2023 maakte met een vriendin - een fotografe die de trip gewonnen had - 20 jaar nadat ze voor het laatst in haar geboorteland geweest was.
De nostalgie druipt van de pagina's, haar vreugde om dingen terug te vinden uit haar kindertijd en de blijdschap die ze voelt doordat ze zich "thuis" voelt daar, maken dat dit een heel aangenaam boekje wordt om te lezen. Maar er wordt ook in gefilosofeerd: Amélie moet tot haar ontsteltenis vaststellen dat het onmogelijk is om terug te keren naar een plek uit je verleden, zelfs als die plek nog bestaat want je bent zelf veranderd, net zoals de plek dat ook is.
Graag gelezen dus hoewel ik toch eventjes moest slikken toen ze Revoir Paris in het begin van het boek omschreef als "een afschuwelijke film". Da's potdorie één van de beste films met Virginie Efira die er zijn! Ik moest toen eventjes ventileren op facebook want dat kwam binnen...
Toch vier sterren dus want het las als een trein en Nothomb heeft er terug een degelijk boek uitgeperst want haar twee vorige - Le livre des soeurs, met rede niet vertaald, en Psychopompos - waren toch niet dat.
Daarna wou ik wat lichter werk tot mij nemen en pakte ik nummer 5 uit de Discworldserie uit het rek in de bibliotheek van Gent - ik was daar toen toch:
Sourcery - Terry Pratchett
333 p.
Vertaald als: Betoverkind
Het is altijd een goed idee om terug te keren naar het bekende als het leven niet mee zit en de vorige Discworldboeken waren mij zo goed bevallen dat ik weer een stapje in die wereld wou zetten.
Het was al een feit dat de achtste zoon van een achtste zoon sowieso een tovenaar zal zijn (zie Meidezeggenschap ofte Equal rites), maar wat is dan de achtste zoon van die achtste zoon? Dat blijkt een tovenaar in het kwadraat, een sourcerer (betovernaar in het Nederlands, die vertalingen trekken echt op niks) te zijn, een totale anomalie - tovenaars worden niet verondersteld van kinderen te maken en al zeker geen 8 keer - die de wereld zal vernietigen. En net dat gebeurt aan het begin van het boek: er wordt een sourcerer geboren en zo'n tien jaar later staat de wereld zowat in brand...
Sourcery is een boek dat in de subcategorie van Rincewindboeken valt die draaien rond de totaal incompetente tovenaar Rincewind. En laat dat nu een personage zijn dat ik helemaal niet interessant vind... Hij was ook al prominent aanwezig in The colour of magic en The light fantastic en het maakte dat ik me door dit boek moest slepen.
Rincewind is enkel goed in weglopen van gevaar en in leven blijven maar als tovenaar stelt hij niks voor, wat ideaal is in deze situatie want hij moet de hoed van de oppertovenaar in veiligheid brengen van de kindsourcerer Coin die de wereld wil gaan veroveren met die hoed op zijn hoofd.
Het was terug een wervelwind van een boek dat alle kanten op schoot en het werkte op den duur op mijn zenuwen. Zo hard zelfs dat ik zo'n 30 pagina's van het boek heb overgeslagen want ik trok het niet meer...
Ik gaf het boek uiteindelijk nog 3 sterren, vooral omdat ik af en toe gegniffeld heb bij de komische vondsten van sir Terry Pratchett. Maar het bleef voor de rest een slepend en saai verhaaltje en ik was blij dat het gedaan was.
Het volgende boek in de reeks is terug een heksenboek, dat zal mij beter bevallen, dat weet ik nu al maar wanneer ik dat ooit zal gaan lezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten