Ich hab' noch einen Koffer in Berlin...

Nee, was dat maar waar...

Toch raakt het lied van Marlene Dietrich en Hildegard Knef ook mij want ik ga altijd graag terug naar Berlijn, het afgelopen verlengde weekend al voor de vijfde keer.




En deze keer kon ik ein-de-lijk de koepel van de Reichstag bezoeken, de vorige keren was dit door verschillende omstandigheden nooit gelukt.

Ditmaal was ik goed voorbereid: ik hield de website van de Reichstag dag na dag in het oog om zéker kaarten te kunnen bemachtigen. Het bezoek zelf is gratis, maar je moet je dus op voorhand via de site aanmelden, je naam komt dan op de gastenlijst en dit wordt uitvoerig gecontroleerd als je aankomt, ze keren je nog net niet binnenstebuiten.

Wie vindt ons?

Voor wie dit nog nooit gedaan heeft: het bezoek aan de koepel is zéker de reservatie waard, je ziet heel Berlijn vanop het dak en de gratis audioguide geeft meer dan genoeg informatie over wat je te zien krijgt. Blij dat het eindelijk gelukt is!

Aangezien het mijn vijfde keer was, was er niet veel over dat ik nog niet gezien had in Berlijn, mijn job bestond er eerder uit gids te spelen voor mijn vader die er nog nooit geweest was. Maar er was toch één ding (buiten de Reichstagskoepel) dat ik unbedingt moest bezoeken: de Bunte Schokowelt van Ritter Sport in de Französische Straße.

Trabantjes en chocolade in de regen

Het was die dag vreselijk weer in Berlijn: toen we op de koepel stonden, was het bewolkt maar aangenaam weer, we konden tot in de verste hoeken van Berlijn zien. Maar terug buiten begon het lichtjes te druppelen. Tegen dat we de Brandenburger Tor voorbij waren, het Denkmal für die ermordeten Juden Europas hadden bezichtigd en in de startblokken stonden voor de Schokowelt, begon het te gieten en niet zomaar een beetje: de stortbui hield meer dan een uur aan. Wij hadden geen jas, geen paraplu en konden enkel staan schuilen in een inham van een gebouw. We waren trouwens niet de enigen, veel mensen hadden zich laten verrassen door dit weer...

Lichtjes uitgeregend arriveerden we aan het drie verdiepingen tellende walhalla van de Duitse chocolade en begaven ons meteen naar het Ritter Sport Café op de eerste verdieping om wat op te warmen en de innerlijke mens te versterken, want het was op dat moment al bijna 13.00u.
Wat kan ik zeggen: de warme chocolademelk met pepermunt is gewoon hemels! Vloeibare After Eight, warm en verfrissend tegelijk, ik was er meteen weer bovenop.

Op dezelfde verdieping loopt een permanente tentoonstelling over chocolade, maar aangezien ik al verschillende chocolademusea bezocht heb (zie hier en hier), lieten we dat eventjes links liggen om de Ritter Sport winkel te gaan plunderen.

Mijn voorraadje chocolade heb ik weer ingeslagen, met een pakketje Mini Sommermix, een Mix des Jahres 2015 en een aantal Quadraten die je bij ons niet kan vinden, waaronder mijn favoriete Ritter Sport: Olympia, meteen in drievoud aangeschaft. Wie deze heerlijke chocolade eens wil uitproberen, is er aan voor de moeite, bij ons kan je die nergens vinden...
Colruyt biedt een paar soorten aan, waarvan enkel de Knusperkeks op mijn sympathie kan rekenen (meer nog: uitproberen!), de andere soorten zijn met volle hazelnoten (wit, melk en donker) en met marsepein, niet meteen mijn favorieten en bij Lidl kan je naast de Knusperkeks en volle hazelnoten ook nog de Karamell + Keks vinden als je snel bent, die zijn altijd meteen weg want gewoon zalig.

Gelukkig bleef het de rest van de dag droog en konden we onder een klein zonnetje verder wandelen langs de bezienswaardigheden rond Unter den Linden: de Gendarmenmarkt, de Humboldt-universität, het Denkmal zur Erinnerung an die Bücherverbrennung, de Neue Wache met een beeld van Käthe Kollwitz, het Museumsinsel met de Dom van Berlijn, om dan te eindigen aan de Fernsehturm (dat ding heb ik in de loop der jaren zeker al 100x gefotografeerd, beetje bezeten ervan...) en Alexanderplatz.
Dit laatste plein heb ik in de loop der jaren enorm zien veranderen. Toen ik er 10 jaar geleden voor de eerste keer stond, was er zo goed als niets te zien, het hele plein was een reusachtige bouwwerf. Nu staat het vol met grote winkelketens en winkelcentra. Wie zijn geld kwijt wil in Berlijn weet dus waarheen!

De volgende dag was toevalligerwijze voorbehouden aan uitvoerig shoppen. Maar eerst moest nog de Kaiser-Wilhelm-Gedächtnis-Kirche bezocht worden, die staat dan ook aan het begin van de Kurfürstendamm. De kerk is een halve ruïne, die ze zo behouden hebben na de tweede wereldoorlog, om de mensen over oorlog te doen nadenken. Veel heeft dat laatste jammer genoeg nog niet uitgehaald...
De Kurfürstendamm is dé winkelstraat van Berlijn, in het begin vind je allerlei winkels die je in zowat elke stad kan zien, maar eens je wat verder wandelt, kom je in een wereld terecht die enkel voor de meerbegoeden van deze wereld is geschapen: dure kledingmerken, auto's die miljoenen kosten en juweliers met prijzen waar je steil van achterover slaat. In sneakers en t-shirt voel je je daar niet op je plaats...

We deden het Galeria Kaufhaus aan en nog enkele "normale" winkels om daarna richting Alexanderplatz te trekken voor de tweede keer.

In de Galeria kan ik mij nooit inhouden en móet ik gewoon Falke-kousen kopen, het middelste en rechtse paar zijn van dit merk en links een paar van het Zweedse Happy Socks dat ik écht niet kon laten liggen wegens de kattenkopjes...

Van mijn vorige bezoek aan Berlijn (zie hier), wist ik al dat er in het rode shoppingcenter op Alexanderplatz een redelijk grote boekhandel van Thalia zat, maar jammer genoeg hadden ze de door mij gewenste boeken niet, dat zal dus een rondje Amazon.de worden... Wat ik dan wel kocht van boeken in Berlijn?

Eigenlijk typisch: naar Berlijn gaan en terugkomen met twee boeken in het Engels...

Ik kocht ook nog een zoveelste t-shirt met een tijgerkop er op (van die dingen krijg ik nooit genoeg precies) en mijn derde Marlene Dietrich-tas:

http://www.souvenir-shop-berlin.de

Op hun website noemen ze dit "Ladyface", maar elke idioot kan zien dat het Marlene is. Dat het al mijn derde is, komt doordat het zo'n verdomd comfortabele en vooral GROTE tas is en die dingen zien bij mij nogal af tijdens hun leven... Blij dat ik terug een exemplaar heb.

Bij het terugrijden met de bus naar het hotel (lijn 100 die aan alle grote bezienswaardigheden passeert, aanrader!) stapten we af aan de Siegessäule, nog zo'n bekend stadsbeeld dat ik nog niet van dichtbij gezien had, zeker eens doen als je er de tijd voor vindt!

Op onze laatste dag in Berlijn stond de KaDeWe op het programma, die lag aan het einde van de straat waarin ons hotel stond (Air In Berlin, niets op aan te merken) en moet je ook eens gezien hebben, zeker als je nog nooit in Harrods in Londen bent geweest, want het is een winkel van gelijkaardig alooi. Wat vooral veel indruk maakt op mij is de vijfde verdieping met eten en drinken uit alle hoeken van de wereld, zelfs Godiva en Neuhaus zijn er terug te vinden aan nog astronomischer prijzen dan bij ons.

Voor ons laatste middagmaal gingen we een currywurst eten bij Konnopke, zowat de bekendste en zelfverklaarde lekkerste currywurst van Berlijn.

Lekker is de currywurst zeker en het begeleidende broodje was knapperig, wat wil een mens nog meer als het over dit soort fastfood gaat?

Innerlijk versterkt wilden we nog eventjes Potsdamer Platz bekijken met het futuristische Sony-Center, maar net op dat moment begon het weer te regenen, zodat we daar maar een Brauhaus binnensprongen om niet weer nat te worden.

Hierna was het stilletjes aan tijd om ons terug naar de luchthaven te begeven. Berlijn voor de vijfde keer is zeker niet tegengevallen en hoogstwaarschijnlijk zal er wel een zesde, zevende, .... keer volgen!