Eerst aan de beurt was Halloween: resurrection, de film die in 2002 op de wereld werd losgelaten en die een vervolg wil zijn op Halloween H20 (1998) - die ik niet gezien heb. Gelukkig worden de belangrijkste zaken uit die laatste film in het begin eventjes in herinnering gebracht.
Deze film is echt een product van zijn tijd want na de proloog volgen we een reality-tv programma waarin ze op Halloween een bende studenten het ouderlijk huis van Michael Myers insturen en natuurlijk wordt alles gefilmd. En natuurlijk duikt Myers midden in het programma in het huis op en begint hij iedereen te vermoorden...
Veel meer moet je niet weten over deze film, buiten nog het feit dat Katee Sackhoff (later Starbuck in de reboot van Battlestar Galactica) nogal irritant is als één van de studenten.
Dit was gewoon onnozel en vooral slecht gemaakt. Maar ik heb er mij toch mee geamuseerd.
Daarna was het de beurt aan de eerste film van de finale trilogie:
Halloween (2018)
Deze film is eigenlijk een vervolg op de allereerste film uit 1978 en laat de hele hoop aan sequels en reboots links liggen om zijn eigen ding te doen.
Jamie Lee Curtis' Laurie Strode heeft zich al 40 jaar voorbereid op de terugkomst van Michael Myers die al die tijd opgesloten heeft gezeten. Haar dochter is haar afgenomen door de kinderbescherming toen die 12 was en ze heeft de relatie nooit echt kunnen herstellen
En laat nu juist - 40 jaar na de originele slachtpartij - Michael Myers terug op vrije voeten zijn!
Ook dit is een film van zijn tijd want we beginnen met 2 journalisten met een podcast die de zaak rond Michael Myers willen uitspitten...
Deze was heel entertainend te noemen en Curtis weet op haar 60ste meer dan haar mannetje te staan (ik moest even aan Linda Hamilton in Terminator: dark fate denken, en ja die film is van een jaar later maar zag ik toen in de cinema, dus vóór deze film).
De volgende in de rij was Halloween kills (2021) en dit was net zoals Halloween II (1979) een direct vervolg was op die van 1978, een direct vervolg op de film van 2018.
We starten momenten na het einde van de vorige film en net zoals bij Halloween II speelt het grootste deel zich in een ziekenhuis af, hoewel Michael zijn gezicht daar nu niet laat zien.
Een beetje saaier dan de vorige film (Jamie Lee Curtis moet in se niet veel meer doen dan in een ziekenhuisbed liggen) en met een boel personages waar je geen band mee hebt die toch binnen de kortste keer naar de andere wereld geholpen worden. Maar hoe ze aan hun einde komen is hier en daar wel indrukwekkend.
Minder dan de vorige film, maar nog steeds entertainend.
En toen was het de beurt aan de allerlaatste Halloweenfilm, Halloween ends (2022).
Pfff... Als een tang op een varken stond deze naast de vorige films waar hij een trilogie mee vormt.
De focus ligt hier op Allyson, de kleindochter van Laurie Strode, die een lokale loser begint te daten die in de ban raakt van de figuur Michael Myers.
Dat ik er meer dan 3 uur over deed om een film van 111 minuten te bekijken zegt eigenlijk genoeg over hoe interessant ik het allemaal vond. Enkel de laatste 10 minuten konden mij volledig boeien, maar da's dan ook het gloriemoment van Jamie Lee Curtis in de film...
Jammer, maar die laatste was de slechtste van de vier die ik zag.
Jamie Lee Curtis' Laurie Strode heeft zich al 40 jaar voorbereid op de terugkomst van Michael Myers die al die tijd opgesloten heeft gezeten. Haar dochter is haar afgenomen door de kinderbescherming toen die 12 was en ze heeft de relatie nooit echt kunnen herstellen
En laat nu juist - 40 jaar na de originele slachtpartij - Michael Myers terug op vrije voeten zijn!
Ook dit is een film van zijn tijd want we beginnen met 2 journalisten met een podcast die de zaak rond Michael Myers willen uitspitten...
Deze was heel entertainend te noemen en Curtis weet op haar 60ste meer dan haar mannetje te staan (ik moest even aan Linda Hamilton in Terminator: dark fate denken, en ja die film is van een jaar later maar zag ik toen in de cinema, dus vóór deze film).
De volgende in de rij was Halloween kills (2021) en dit was net zoals Halloween II (1979) een direct vervolg was op die van 1978, een direct vervolg op de film van 2018.
Een beetje saaier dan de vorige film (Jamie Lee Curtis moet in se niet veel meer doen dan in een ziekenhuisbed liggen) en met een boel personages waar je geen band mee hebt die toch binnen de kortste keer naar de andere wereld geholpen worden. Maar hoe ze aan hun einde komen is hier en daar wel indrukwekkend.
Minder dan de vorige film, maar nog steeds entertainend.
En toen was het de beurt aan de allerlaatste Halloweenfilm, Halloween ends (2022).
De focus ligt hier op Allyson, de kleindochter van Laurie Strode, die een lokale loser begint te daten die in de ban raakt van de figuur Michael Myers.
Dat ik er meer dan 3 uur over deed om een film van 111 minuten te bekijken zegt eigenlijk genoeg over hoe interessant ik het allemaal vond. Enkel de laatste 10 minuten konden mij volledig boeien, maar da's dan ook het gloriemoment van Jamie Lee Curtis in de film...
Jammer, maar die laatste was de slechtste van de vier die ik zag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten