236 p.
Vertaald als: Zeven minuten na middernacht
Soms, heel soms, kan ik echt een kieken zijn...
A monster calls van Patrick Ness is een boek dat al een hele tijd de ronde doet op booktube - het dateert dan ook al van 2011 - en ik wou het echt heel graag lezen maar bij ons in de bib hebben ze het niet, of dat dacht ik toch.
Telkens ik de titel ingaf in de catalogus, zag ik niets wat met A monster calls te maken had, ik kreeg enkel die vreemde titel Zeven minuten na middernacht. Aangezien ik het daar toch niet vond, kocht ik het mij dan maar tijdens mijn Londentrip deze zomer. En nee, niet de editie met de schitterende illustraties - want die vond ik daar niet - maar gewoon het boek met enkel de tekst.
Tot ik vorige week eens ging kijken naar de oorspronkelijke titel van Zeven minuten na middernacht. Jawel: dat was dus A monster calls... mét de illustraties erbij.
Leesoplossing: het boek in het Engels gaan lezen met de Nederlandse editie ernaast voor de afbeeldingen, want die zijn echt te prachtig om te missen.
Conor O'Malley is een jongen wiens moeder ongeneeslijk ziek is, die op school gepest wordt, wiens vader in Amerika woont met zijn nieuwe gezin en die het niet ziet zitten om met zijn veel te strenge oma op te trekken. En dan is er nog het monster dat iedere keer om 12.07 's nachts bij hem op bezoek komt.
Het monster wil van hem maar 1 ding: hij zal Conor 3 verhalen vertellen en Conor hem daarna één, maar dat moet wel de waarheid zijn. En Conor wéét welke waarheid het monster wil horen, hij kan die alleen niet uitspreken...
Conor worstelt duidelijk met vanalles en nog wat in zijn prille leven, krijgt heel weinig hulp van de volwassenen rondom hem en moet zich wel wenden tot dat vreemde monster dat beweert zo oud als de aarde te zijn en alles al gezien te hebben.
A monster calls is zonder meer een kinderboek, wat je zeker merkt aan de taal: die is eenvoudig en je hebt heel veel witruimte tussen de regels op de pagina. Het boek las ik dan ook bijna in een ruk uit op een zondag.
Gepaard met de illustraties (die écht wel een meerwaarde bieden) krijg je zo een heel mooie leeservaring.
Het mooie aan het boek is wel dat het nergens oversentimenteel wordt en de tranen die vergoten worden (door anderen dan), hangen vast aan ware emoties, niet aan sentimenteel gezeik. Alleen al daarvoor zou het alle sterren moeten krijgen. Maar dat was nu niet het geval.
Vier sterren - met graagte gegeven - omdat het een prachtig boek is, maar niet de wereldschokkende literatuur die aan vijf sterren moet verbonden worden.
Oh ja, binnenkort komt de verfilming ervan uit en ik ga er al in avant-première naar kijken op het filmfestival. Bespreking volgt.
Dit boek staat zeker nog op mijn lijstje om te lezen! Vooral die geïllustreerde variant ziet er echt fantastisch uit <3 van mezelf mag ik de film pas gaan kijken als ik het boek gelezen heb, dus dat wordt nu echt wel eens tijd...
BeantwoordenVerwijderen