Kijktip: Love lies bleeding

Ok mensen, val niet omver want ik schrijf - eindelijk - nog eens een filmbespreking op deze blog. 't Is al geleden van Madame Web in februari dat ik het hier wat uitgebreider over een film wilde hebben en deze keer is dat Love lies bleeding die ik gisteren in de cinema zag.

En aan de titel van het bericht kan je al zien dat ik deze meer dan ok vond.

Eerst nog wat extra info: ik zag de film gratis en voor niks want ik won een duoticket via de wekelijkse nieuwsbrief van de Filmklub van Ben Van Alboom waarin je iedere week 7 streamingtips krijgt - eentje voor elke dag - en regelmatig wordt daar ook iets weggegeven. Zoals deze tickets dus.

Love lies bleeding is een spannende thriller geworden - je zou het zelfs een film noir kunnen noemen - over Lou (een meer dan degelijke Kristen Stewart, maar die heeft al ruimschoots bewezen dat ze een steengoeie actrice is) die werkt in een fitnesszaak en er de vuile klusjes - en met vuil bedoel ik ook écht vuil - moet opknappen.

Op een dag komt de gespierde Jackie (Katy O'Brian) aan in het dorp, onderweg naar Las Vegas om daar deel te nemen aan een bodybuilderswedstrijd. Ze duikt op in de fitnesszaak en er vonkt al meteen iets met Lou.

Als je nu zou denken dat dit een mooi liefdesverhaaltje gaat worden, denk dan maar gauw iets anders: Lou biedt Jackie steroïden aan om sneller spiermassa te kweken en dat heeft ook een duidelijke impact op haar gedrag: ze wordt onrustig, vliegt snel uit en je ziet ook op het scherm haar spieren uitzetten - bijna als een she-hulk.

Ook Lou heeft zo haar probleempjes: haar vader (een schitterende Ed Harris) is de lokale topcrimineel waar ze al jaren geen contact meer mee heeft en haar zus zit gevangen in een gewelddadig huwelijk - schoonbroer lief zal dat dan ook mogen bekopen.

En had ik al gezegd dat het hier en daar echt vuil werd? Dan heb ik het niet over de seksscènes want die mogen er zijn, maar zowat elke andere soort van lichaamssappen komt aan bod in de film en da's soms gewoon vies. Daarnaast is er ook heel wat geweld in de film te vinden en hoewel ik het één en ander gewoon ben in films, vond ik het er toch af en toe serieus over. Maar dat ben ik dan weer.

Dit gezegd zijnde: de film dendert voort als een trein, je hebt bijna geen rustmoment, en zowat iedereen speelt de pannen van het dak. Het is spannend, grappig en soms compleet over the top. Schitterend met andere woorden.

De openingsscène vond ik één van de mooiste sinds tijden en ook de soundtrack van de film mag er zijn hoewel soms héél aanwezig. Ik heb hier dus van genoten en dit zou zomaar eens mijn film van het jaar kunnen worden...

Oh ja, hij staat blijkbaar al op Prime, je kan hem dus gewoon thuis bekijken (maar steun alsjeblieft de cinema's) en dat ga ik nog eens doen.