335 p.
Vertaald als: Rachel
Van de achterflap:
Orphaned at an early age, Philip Ashley is raised by his benevolent cousin, Ambrose. Resolutely single, Ambrose delights in making Philip his heir, knowing he will treasure his beautiful Cornish estate. But Philip's world is shattered when Ambrose sets off on a trip to Florence. There he falls in love and marries - and then dies suddenly in suspicious circumstances.
Before long, the new widow - Philip's cousin Rachel - arrives in England. Despite himself, Philip is drawn to this beautiful, mysterious woman. But could she have masterminded Ambrose's death?
Ik wou My cousin Rachel vooral lezen omdat eind augustus de verfilming ervan bij ons in de zalen kwam. En waarom wou ik die film zien? Omdat Rachel Weisz in deze film Rachel vertolkt en ik dat mens graag bezig zie.
Ik begon aan het boek op 14 augustus, rijkelijk laat bleek zo, want ik deed er meer dan twee weken over om het uit te krijgen terwijl mijn deadline 23 augustus was, de dag dat de film in de bioscopen verscheen.
Hoewel ik het boek zeker boeiend vond, bleek dat mijn leestempo heel laag lag. Waar ik anders ver 60 pagina's op een uur haal, was dat hier slechts de helft. Lag het aan het Engels? Was ik veel te moe in die periode? Wie zal het zeggen, maar het ging gewoon traag vooruit.
Het boek zelf nu: na de dood van zijn ouders groeit Philip, zoals al in de beschrijving hierboven staat, op bij zijn neef Ambrose. Ze leven in een - voor hen - zalige mannenwereld waar voor vrouwen geen plaats is. Ambrose duldt zelfs geen enkele vrouw in het huishouden en aan trouwen wordt al helemaal niet gedacht.
Tot hij, zoals elk jaar, op reis vertrekt om nieuwe planten voor zijn tuin te gaan verzamelen en na enige tijd de mededeling komt dat hij in Italië met een verre nicht (die Engelse adel is langs alle kanten met elkaar verwant) getrouwd is.
Ambrose zal niet meer terugkeren naar huis, want hij wordt ziek en zal in Italië sterven. De brieven die hij in de periode voor zijn dood naar Philip stuurt, worden steeds verwarder en wantrouwiger. Philip besluit naar Italië te reizen om Ambrose nog een laatste keer te zien, maar hij is te laat wanneer hij in Florence arriveert: Ambrose is al gestorven en begraven op het protestantse kerkhof daar. Van Rachel is geen spoor in de villa die ze van haar vorige man erfde en waar ze met Ambrose woonde.
Philip keert dan maar in diep bedroefde stemming terug naar zijn landgoed in Cornwall, onderweg Rachel vervloekend en vastberaden om haar op de een of andere manier over de dood van Ambrose aan te pakken.
Ik zeg zijn landgoed, omdat Philip de enige erfgenaam van Ambrose is. In al die maanden dat hij met Rachel getrouwd was, heeft hij nooit zijn testament veranderd. Rachel krijgt dus niets en Philip alles.
En dan komt het bericht dat Rachel in Engeland is en een bezoek aan het landgoed wil brengen. Philip is eerst weigerachtig en door zijn groteske voorstelling van de figuur Rachel, denkt hij een wilde heks uit Italië te moeten verwachten.
Maar het verhaal neemt een wending eens Rachel arriveert. Ze blijkt allesbehalve die manipulerende heks te zijn die in Philips hoofd rondwaarde en hij zal langzaamaan voor zijn nicht Rachel beginnen vallen...
Dat vallen is natuurlijk vooral in zijn hoofd, de jongeman die - naast de dochter van zijn voogd - ver nooit met vrouwen werd geconfronteerd, bevindt zich ineens in het gezelschap van een vrouw van de wereld, die al veel meer dan hem heeft meegemaakt. Ze is dan ook een heel stuk ouder.
My cousin Rachel ontpopt zich tot een broeierige thriller, waar passie de hoofdtoon voert en je gewoon weet dat er iets fataal zal aflopen. Daphne du Maurier kan schrijven, zoveel is zeker.
Ik gaf het boek 4.5 sterren, waardoor het zowat mijn hoogst gequoteerde boek van het jaar wordt (tot nu toe). Nu die film nog gaan bekijken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten