zondag 4 januari 2015

Gelezen in 2014 : Strips


Geen hond die dit gaat lezen, maar het is nu eenmaal al een beetje een traditie dat mijn derde eindejaarslijstje er eentje is met de beste strips die ik het afgelopen jaar gelezen heb.

Wie nog mee volgt en ook het vorige bericht gelezen heeft, weet dat er in 2014 95 strips op mijn Goodreadslijst stonden. Daarvan kregen er 9 een 5-sterrenrapport. Eentje ga ik daarvan niet in mijn overzicht opnemen omdat ik er van overtuigd ben dat wie de vorige 3 albums gelezen heeft, ook dit vierde wel zal lezen ('t was De adelaars van Rome btw).

Okido, hier gaan we!

Abeltje van Regis Hautière en Renaud Dillies


Qua tekenstijl lijkt dit eerder een kinderstrip, maar vergis u niet mensen, Abeltje is voor volwassenen bedoeld! Een kind dat verder probeert te kijken of lezen dan de eenvoudige tekenstijl zal er niets aan hebben.

Vogel Abeltje wordt verliefd, maar om de hand van zijn geliefde te kunnen winnen, moet hij haar de maan geven. Een grote reis begint...

Een strip vol levenswijsheden, ontdekkingen en serieus wat tranen op het einde. Het boek kwam al uit in 2013, maar ik had pas in 2014 de mogelijkheid om het te lezen. Dikke aanrader!

De geur van warm stof (Aâma 1) van Frederik Peeters


Science fiction van de bovenste plank, deze Aâma. 

Van Frederik Peeters had ik al Blauwe pillen (geniaal) en Koma (serieus verontrustend maar even geniaal) gelezen, een nieuwe reeks in vertaling kon ik dan ook niet laten liggen. En het eerste album De geur van warm stof stelt zeker niet teleur. Een loser (hij is zijn vrouw en kind kwijtgeraakt aan een ander man, heeft zijn job verloren, zit aan de drugs... je kent het wel) wordt door zijn broer ingeschakeld om naar een andere planeet te trekken om daar het mysterieuze element aâma te gaan zoeken.

Natuurlijk gaat er één en ander mis en hij bevindt zich op een vreemde planeet met enkel een robotgorilla als gezelschap, zonder nog te weten wie hij is.

Briljant scenario, anders maar boeiend getekend, is dit echt een superalbum geworden.

Het zotte geweld van Joris Vermassen


Vlaams en schitterend! Al was het maar door zijn opiniestuk over hoe stiefmoederlijk graphic novels in Vlaanderen behandeld worden...

Het is natuurlijk schandalig dat zijn boek nergens in de Gentse boekhandels te vinden was, maar de echte tragedie is dat boekhandels hierdoor mensen iets unieks ontzeggen. 

Het zotte geweld verwijst natuurlijk naar het beeldhouwwerk van Rik Wouters en zijn verhaal zit verweven in de strip, met daarnaast het hedendaagse verhaal van een man die zijn doodzieke zus nog een laatste boom wil schenken (lezen om te begrijpen, folks!).

Mooi, simpelweg mooi.

De allerlaatste tijger van Michaël Olbrechts


Nog meer Vlaamse schoonheid. Dit keer draait het rond het Nederlandse koloniale verleden in Java.
Een Vlaams gezin is met de auto onderweg naar Nederland om de overgrootmoeder te bezoeken. Deze heeft als kind op Java gewoond en heeft daarna met moeite haar weg gevonden in het leven.

Boeiend, grappig en een beetje leerzaam, lezen die handel!

Locke & Key (albums 1-5) van Joe Hill en Gabriel Rodriguez


Joe Hill heeft de dubieuze eer om de zoon te zijn van Stephen King. Geen kattenpis als je zelf ook je stempel wil drukken op de horror- en fantasyliteratuur. Ik probeerde zijn roman Nosferatu te lezen, maar het kon me niet boeien. Ook het kortverhaal Het hoge gras, dat hij samen met zijn vader schreef, was licht teleurstellend.

Met enige terughoudendheid begon ik aan deze Locke & Key (de reeks is nog niet vertaald in het Nederlands), maar ik denk dat Joe Hill zijn roeping gevonden heeft: stripscenario's schrijven, da's duidelijk zijn vak.

Een gezin komt na de dood van de vader terug naar zijn geboortedorp Lovecraft, waar ze in een bizar huis terechtkomen waarin een hoop speciale "sleutels" te vinden zijn die echter enkel door minderjarigen gezien en gebruikt kunnen worden. Voeg daar een mysterieuze dame in de put aan toe (is het wel een dame?), een hele hoop bloed en geweld en je hebt een toppertje qua strip. Hopelijk wordt het zesde en laatste deel snel aangekocht door bibliotheek Gent, zodat ik de volledige reeks kan uitlezen.

De zwarte spiegel (Batman) door Scott Snyder e.a.


Uitgeverij Lion (of is het nu RW? Dat is écht niet duidelijk), brengt de laatste jaren heel wat Amerikaanse comics in vertaling op de markt. Een groot deel daarvan zijn Batman integrales, een bundeling van comics die één groot verhaal vormen m.a.w., en deze De zwarte spiegel is er zo een.

Verwacht geen Bruce Wayne als Batman, hij werd vervangen door Dick Grayson, één van zijn vroegere hulpjes, maar dit kan de pret niet drukken.

Misschien is het even wennen aan de tekenstijl, comics zijn dan ook geen Europese strips of graphic novels. Er zit heel wat zwier en beweging in de strip, ze slagen er zelfs in om op bepaalde momenten mensen te doen schrikken als je de pagina omdraait, knap! Van Scott Snyder las ik ook al 2 delen American Vampire en ook daar scoorde hij.

Voor wie eens iets anders wil.

Prins Boerke van Pieter De Poortere


Boerke is ondertussen welbekend in Vlaanderen. Het wat schlemielachtige figuurtje van Pieter De Poortere weet zichzelf steeds in nesten te werken en dit zonder woorden.

In Prins Boerke worden een aantal bekende sprookjes door de Boerkemangel gehaald en dit met wisselend succes. Maar toch: het album als geheel is zeker een aanrader als je schuddebuikend op het toilet wil zitten.

Amarillo (Blacksad 5) van Juan Díaz Canales


Het was lang wachten op dit vijfde deel, het vorige album dateerde al van 2010 en er werd met spanning uitgekeken naar een nieuw deel, ook door mij.

Blacksad is een strip over een detective die rondloopt met een kattenkop. Hij is niet de enige, alle personages hebben dierenkoppen.

In Amarillo moet hij een auto naar New Orleans brengen. Makkelijk genoeg zou je denken, maar algauw wordt de auto gestolen, blijkt er een lijk in te liggen en nog meer van dat fraais... Beetje over the top met momenten, met enigszins vergezochte verhaallijnen, maar het blijft amusant.

En als afsluiter van de striplijst nog eventjes het aller-, allerslechtste dat ik dit jaar onder ogen kreeg:

De ijstrein van Jacques Lob en Rochette


Je kan gaan argumenteren dat het een strip uit 1984 betreft, maar dat is nog geen excuus om zo'n vrouwonvriendelijke brol in stripvorm te gaan gieten.

Waarom ik het las? Vorig jaar kwam de film Snowpiercer uit, gebaseerd op deze strip, en ik wou het originele materiaal doorgenomen hebben vooraleer ik de film zag. Gelukkig was de film - hoewel ook geen hoogvlieger - beter te pruimen dan zijn papieren tegenhanger...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten