Gezien in 2014

En het is weer zover: tijd voor de obligate eindejaarslijstjes...

Deze keer ga ik het een beetje anders aanpakken bij de films, aangezien ik - een mens kan gewoon té veel tijd om handen hebben - ook heb bijgehouden wat ik op dvd en tv bekeken heb.

Het aantal cinemabezoekjes sloot af op 36 - waarvan 22 tijdens het filmfestival en 3 in Duitsland - met het laatste op 27 december (Brabançonne, maar daar spreek ik liever niet meer over), op dvd werden het 53 films en series en op tv waren het 18 films met daarnaast een heel pak series.
Ik moet waarschijnlijk niet zeggen dat met de komst van Netflix eind september 2014 ik natuurlijk nóg een nieuwe tijdvreter gevonden heb...

Anyway, on with the show!

Eerst komt het beste wat ik in de cinemazalen gezien heb, daarna volgt het absolute dieptepunt en dan bekijk ik nog wat er op dvd te beleven viel voor mij. Het zal m.a.w. een lang bericht worden.

Het allerbeste mocht ik op het filmfestival ontdekken en dat was Il capitale umano.
De leken onder ons moeten wachten tot 21 januari 2015, want dan komt hij pas écht in de zalen.
Gaan kijken is dus de boodschap!



Een ander juweeltje viel eveneens te zien op het filmfestival: St. Vincent.
Nog steeds te bewonderen in de cinema want hij kwam pas op 24 december 2014 in de zalen.



Ik ga deze twee niet uitgebreider bespreken, daarvoor dienen mijn berichten van het filmfestival (hier en hier voor de luieriken).

Derde grote aanrader zag ik in de oergezellige Metropolis Kino in Köln (in de originele versie, het bestaat gewoon in Duitsland!): Lucy, de laatste worp van Luc Besson.
Kruis Lars Von Trier met Quentin Tarantino en je krijgt deze Lucy, een scifi-thriller over een vrouw die een zak hypermoderne drugs in haar buik krijgt ingeplant, die dan begint te lekken en waardoor haar hersencapaciteit langzaam naar 100% opklimt.
Visueel verbluffend, spannend en ja, met een zeer appetijtelijke Scarlett Johanssen die ik meer en meer begin te appreciëren (Black Widow anyone?).

Deze is sinds 6 december 2014 op dvd en blu-ray uit, waar wachten jullie dus nog op?



Begin dit jaar zag ik The Grand Budapest Hotel van Wes Anderson.
Eerlijk gezegd, je moet ervoor zijn, Wes Anderson heeft een heel specifieke manier van filmen (veel kleur vooral) en laat zijn acteurs superonderkoeld spelen, maar voor mij werkt het, ik lag strijk in de cinemazaal en daarom mag hij zeker in mijn eindejaarslijstje opgenomen worden.

Op dvd en blu-ray te verkrijgen!



Wat de volgende film in het lijstje betreft: ja, ik weet dat het er eigenlijk eentje van 2013 is, maar ik zag hem in het Cultureel Centrum op de vrijwilligersdag en dat geldt ook een beetje als "cinema".  De film in kwestie is Gravity en alle Oscars die ze er afgelopen uitreiking naar gegooid hebben waren meer dan verdiend, dat Sandra Bullock hem NIET gekregen heeft, was gewoon méér dan een schande. Ze draagt zowat de hele film op haar gewichtloze schouders, en als toeschouwer kan je niet anders dan compleet mee huiveren met de eenzame astronaute (tenzij je, zoals zowat 75% van het publiek in het CC, 65+ bent).

En natuurlijk is die al uit op dvd...



Laatste topper van 2014 was voor mij Maleficent.
Ik weet het, er is al veel gezeverd over deze film, maar mijn Disney-meisjeshart liep gewoon over bij het zien ervan (en dan te zeggen dat ik het normaal gezien helemaal niet heb voor La Jolie).
Is het omdat het hoofdpersonage serieus hard bedrogen wordt in de film? Is het omdat ze een outsider is? Wie het weet mag het zeggen, maar ik leefde helemaal mee met de fee Maleficent en alleen daarom verdient deze film een plaatsje in mijn eindejaarslijst.

Ja, hij is op dvd te krijgen...

En niet de trailer deze keer, maar de fantastische versie van "Once upon a dream" door Lana Del Rey.



En dan gaan we nu over tot stinker van het jaar: De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween.
Het boek las ik met héél veel plezier, de lotgevallen van Allan Karllson konden op mijn sympathie rekenen en er werd heel wat afgelachen door mij.
De film daarentegen is gewoon platvloerse slapstick, boertig van begin tot eind en helemaal niet grappig. Om dan nog niet te beginnen over wat ze allemaal uit het boek geschrapt hebben (zowat de helft gewoon!). Wegblijven van dit misbaksel is alles wat er over te zeggen valt!

De toppers van 2014 op dvd (wat niet wil zeggen dat het recente films zijn):

After life (1998) van Hirokazu Koreeda.



Na het zien van Nobody knows en Like father, like son, wou ik ook wel eens iets van zijn ouder werk proberen.
In After Life komen pasgestorven mensen in een soort wachtruimte terecht waar hen gevraagd wordt naar hun mooiste herinnering zodat ze kunnen doorstromen naar het echte hiernamaals.
De ene is al wat sneller met zijn herinnering dan de andere en vooral een ouder dametje dat niet meer kan praten is een hele opgave...
De film zet een mens aan het denken over zijn eigen leven en is daardoor serieus confronterend, geef het een kans zou ik zeggen.

Groundhog day (1993) met Bill Murray.



Dat een 20 jaar oude film mij zo zou kunnen bekoren, had ik echt niet op voorhand kunnen inschatten.
Bill Murray (ja, hij weer) speelt een norse weerman die het "ontwaken" van de groundhog moet gaan verslaan in een slaperig provinciestadje. Tot zijn afgrijzen beleeft hij deze dag opnieuw en opnieuw, tot hij doorheeft hoe hij de boel kan manipuleren zodat deze nachtmerrie eindelijk kan ophouden. Dat hij daarbij serieus zijn leven moet beteren spreekt bijna vanzelf.
Ondertussen is het concept van een dag steeds opnieuw beleven al lang niet meer nieuw en fris (zowat elke SF-serie heeft er zich op één of ander moment aan bezondigd), maar de film wordt naar een hoger niveau gestuwd net door Bill Murray en verveelt geen moment.

The secret life of Walter Mitty (2013) van en met Ben Stiller.



Walter Mitty is een loser, een andere manier om hem te omschrijven is er niet. Hij heeft nog niets in zijn leven meegemaakt en wil wanhopig contact maken met een vrouwelijke collega, maar heeft er eigenlijk de ballen niet voor.
Wanneer een foto van de belangrijkste fotograaf van het tijdschrift waar hij voor werkt, verloren gaat en dat zijn schuld is, gaat hij de handel en wandel van de fotograaf achterna om toch dat negatief in handen te kunnen krijgen.
Prachtige film over het overwinnen van je persoonlijke angsten, met momenten verrassend in beeld gebracht, dus waarop nog wachten om die te zien?

Jeune et jolie (2013) van François Ozon.



Yep, een film van François Ozon die ik niet in de cinema zag, waar gaan we dat schrijven?
Het is in ieder geval een bijouke, er gebeurt niet bijster veel - buiten het feit dat de tienermeidhoofdrol voor prostituee speelt - maar een impact heeft de film zeker gemaakt.
Ook vermeldenswaardig is Une nouvelle amie, gezien op het filmfestival en ondertussen al uit de Belgische bioscopen verdwenen, waarin Romain Duris de pannen van het dak speelt als een man die na het overlijden van zijn vrouw terug toegeeft aan zijn eigenlijke vrouw-zijn.