Gelezen in 2013 : strips

101, dat is het aantal strips dat ik in 2013 gelezen heb.

En als ik één trend bespeur, dan is het dat ik me op de Amerikaanse markt gestort heb, heel wat van wat ik tot het beste van 2013 beschouw, komt namelijk van over de grote plas (met dank aan de bib van Sint-Niklaas!). En ik denk niet dat dat in 2014 zal veranderen...

Net als in mijn bericht over romans, ga ik me hier beperken tot wat ik op Goodreads 5 sterren gegeven heb. Dat waren er 10 of 7, 't is maar hoe je het bekijkt...

Grootste ontdekking van het jaar was de reeks Y: the last man, waarvan ik alle 10 delen in een recordtempo gelezen heb, maar enkel het laatste deel krijgt een plaatsje in mijn lijst, aangezien de andere 9 delen "slechts" 4 sterren kregen.

De titel van de reeks zegt eigenlijk alles: door een vreemde epidemie zijn alle mannen (en mannelijke zoogdieren) op aarde gestorven, enkel Yorick en zijn aapje Ampersand hebben dit overleefd. Heel de wereld staat op zijn kop en terwijl de vrouwen proberen de boel te beredderen, gaat Yorick met zijn aapje en 2 compagnons de route (een dokter en een special agent) op zoek naar de oorzaak van de epidemie.

De reeks kreeg in Amerika een resem prijzen en dat kan ik alleen maar toejuichen.

Deze reeks was de tweede grote nieuwigheid. Delen 1,3 en 4 kregen 5 sterren, de overige delen 2 en 5 kregen 4 sterren, het 6e deel kreeg er van mij 3.

In de nabije (verre?) toekomst is de mensheid met uitsterven bedreigd. De kinderen die geboren worden zijn hybriden met half menselijke, half dierlijke eigenschappen. Gus is er zo eentje, hij is een half hert en woont alleen met zijn vader in een hutje in het bos. Wanneer zijn vader overlijdt, trekt Gus er op uit en stoot al gauw op de post-apocalyptische wereld waarin de dierkinderen opgejaagd worden.

Hij wordt bijgestaan door Jepperd die eerst goed, dan slecht en uiteindelijk toch goed blijkt te zijn (ok, spoilers, maar wie gaat deze strip lezen?) en hoewel het laatste deel een beetje teleurstellend was in vergelijking met de vorige delen, is dit echt een lezenswaardige reeks.

Dit is een reeks waar ik al een tijdje aan bezig ben en het is telkens ongeduldig wachten tot het volgende deel om mijn zombie-fix te krijgen.

In 2013 las ik de delen 11 t.e.m. 17, maar enkel het 14e deel kreeg van mij 5 sterren, de andere kregen er 4.
Wie enkel naar de tv-reeks kijkt (momenteel in haar 4e seizoen), is nog goed voor héél wat moois.

Voorlopig staan er al 21 delen op het programma, maar ik begin me stilletjes aan toch af te vragen hoe lang ze er nog mee door zullen gaan. Het wordt tijd dat Rick en co een beetje rust krijgen, je kan toch niet eeuwig over zombies blijven vertellen?

Van deze bestaat nog een 3e deel, maar dat kreeg van mij 4 sterren.

In het eerste deel speelt Honoré de Balzac de hoofdrol. Er worden verhalen gepubliceerd die over hem gaan, maar waar niemand eigenlijk weet van zou mogen hebben, en dit drijft hem tot waanzin.

In het tweede deel probeert filmmaker Henri-Georges Clouzot de gebeurtenissen uit het eerste deel te verfilmen, maar ook dat loopt noodlottig af.

Het derde deel is dan het verhaal van stripscenariste Valérie Mangin die ooit de eerste twee strips in een tweedehandswinkel vond, maar ze daarna kwijtspeelde en nooit nog ergens terugvond.

Prachtige reeks.

De midgardslang is het tweede deel van het tweeluik Asgard, wat één van de afgeschoten spin-offs van Thorgal is (daarvan zijn er tot nu toe 3, 't zal al gaan) en was oorspronkelijk bedoeld om het verhaal te vertellen van Boomvoet (die heeft dus een houten been).

Dat wordt voor Asgard veranderd in een ijzeren poot (het personage heet dan ook IJzerpoot) en is evenzeer een vikingverhaal als Thorgal dat is. 

Qua kwaliteit hoeft Asgard niet onder te doen aan zijn voorbeeld. Lezen dus dat ding!

Over deze heb ik het al gehad in mijn bericht over de FCBD, toen ik Eva Mouton mocht ontmoeten in stripwinkel De Poort. In een heel naïeve kinderlijke stijl tekent Eva Mouton over haar leven. Schattig en superherkenbaar, meer moet dat niet zijn.

In 2010 nam ik het eerste deel van deze trilogie al op in mijn eindejaarslijstje. Dit jaar komt Halsoverkop, het derde deel, aan de beurt.

Polza is nog steeds bezig met aan de politie te vertellen waarom hij een vrouw vermoord heeft. Zijn verhaal is duister, meelijwekkend en getuigt ook van een grote vrijheid. Gek blijft hij, maar het is een schitterend verhaal...

En dan nog even iets over hét stripevenement van 2013 in Vlaanderen: het verschijnen van Amoras, een reeks die met een volwassen Suske en Wiske een ander publiek wil aanspreken dan de onnozele kindjes.

Er verschenen al 2 van de 6 geplande delen en het moet gezegd, het spreekt ook écht aan (beide delen kregen 4 sterren van mij). Er werd een heuse sociale media campagne opgezet en de reeks kreeg zelfs haar eigen trailer: