We are of peace. Always.

't Is eens iets anders dan "We come in peace" of "Vreest niks, wij komen uit Ertvelde en onze bedoelingen zijn vreedzaam“.


Net uitgekeken: V, de remake van de SF-serie uit de jaren '80 over aliens die ineens op aarde verschijnen en beweren dat ze niets dan goede bedoelingen hebben - de ervaring leert ons natuurlijk iets anders...

Vooraleer ik mijn mening hierover geef, moet ik het echter eerst over het origineel hebben:

V en V: the final battle waren een science fictionserie uit de jaren '80, waarin de alien commander Diana en haar in het rood geklede Visitors de mensheid allerlei geschenken beloofden en natuurlijk enkel kwaad in de zin hadden want wij waren in hun reptielenogen niets anders dan een lekkere maaltijd.

Er was ook een zeker teruggrijpen naar de recente geschiedenis: het optreden van de V's deed aan een joods opaatje de uitspraak ontsnappen dat hij dat gedrag 40 jaar geleden in Duitsland ook al meegemaakt had...

De serie was spannend en als je over de ridicule kapsels, onnozele kledij en knullige special effects kan kijken, ben je vertrokken voor een paar uur puur kijkplezier. 

Het was dan ook met een zekere terughoudendheid dat ik me aan de "nieuwe" versie waagde... Er zijn voorbeelden van geslaagde hernemingen van reeksen (je moet enkel maar naar Battlestar Galactica kijken om te zien HOE geslaagd zoiets kan worden), maar ik heb toch altijd mijn bedenkingen bij een "moderne" versie van iets dat al jaren met veel liefde door fans gekoesterd wordt. Is het zo moeilijk om iets origineels te verzinnen dat men naar iets terug moet grijpen dat zijn succes al bewezen heeft?

Soit, ik was er klaar voor en stopte een schijf in mijn dvd-speler.

Eerst en vooral: het ziet er schitterend uit, zeer afgelikt en modern en de pilootaflevering was zeker veelbelovend.

Het was voor mij ook een leuk weerzien met een pak acteurs die ik kende uit andere SF-reeksen die ik in de loop der jaren in mijn hart gesloten heb, en dat begint al met de 3 belangrijkste personages: 

Elizabeth Mitchell als FBI-agente Erica Evans, die de meesten wel zullen herkennen als Juliet uit Lost.

Morena Baccarin als Anna, de leider van de V's, mij vooral bekend uit Firefly (de meest onderschatte en ondergewaardeerde SF-serie van de laatste 10 jaar) en Stargate SG-1.

Joel Gretsch als pastoor Jack Landry, voorheen te zien in The 4400.

Maar er doet ook nog ander bekend volk in mee: Scott Wolf (Bailey uit Party of five - ok, da's nu geen SF), Charles Mesure (Xena, warrior princess), Rekha Sharma (Battlestar Galactica) en Nicholas Lea (Alex Krycek uit The X-Files, voor wie zich dat nog kan herinneren).

Ook Jane Badler, Diana uit de originele reeks, maakt in het tweede seizoen haar opwachting als de moeder van Anna: Diana (oh, de intertekstualiteit!).

Genoeg talent aan boord dus om mij een leuke kijkervaring te verzekeren. Dacht ik.

Het moet in elk geval gezegd: dit is zéker geen slechte serie en ik heb me zo goed als geen moment verveeld bij het bekijken van de 2 seizoenen - 22 afleveringen in totaal. Het is enkel jammer dat als je het origineel er naast legt, de superioriteit van deze laatste niet kan ontkend worden: er zit veel meer schwung in de jaren '80 versie, het gaat vooruit, de strijd tegen de Visitors is spannender en het is ook gedaan na het bekijken ervan (hoewel ze er eigenlijk nog een serie tegenaan gesmeten hebben achteraf, die het niveau van de eerste twee delen hoegenaamd niet haalde).

Het probleem met de laatste aflevering van de huidige versie is dat ze midden het tweede seizoen er mee moesten ophouden, er werd beslist om gewoon geen nieuwe afleveringen meer te maken. Dit zorgde ervoor dat er een soort einde voorzien werd, maar dat einde is meer een cliffhanger die nu dus nooit meer een uitwerking zal krijgen - een lot dat ook The 4400 en het heerlijke en kleurrijke Pushing daisies beschoren was.

Mijn globale beoordeling dan: V is zeker het bekijken waard, het was geen weggesmeten geld en/of tijd. Bekijk alleen ook eens de originele versie als je er de kans toe krijgt!