Tja... Ik had gehoopt dat ik in augustus het een aan ander zou kunnen verzetten qua lezen, aangezien mijn verlof begon op 13/08, maar het is helemaal anders uitgedraaid.
Heb ik gelezen? Ja, maar véél minder dan ik had verwacht/gehoopt.
Goodreads vertelt me dat ik 17 dingen las. Daarvan 5 boeken en 12 strips. Hiervan waren drie boeken dunner dan 300 pagina's (= een normaal boek). Nog een geluk dat ik er naar het eind van de maand nog een boek van over de 500 pagina's doordrukte, zodat het totaal aantal pagina's nog ietwat aanvaardbaar werd...
Slechts één boek behaalde vijf sterren, maar dat wordt niet mijn boek van de maand omdat het een reread was.
Boek van de maand wordt het volgende:
Bodies of water - V.H. Leslie
Deze las ik tijdens mijn vakantie in Londen toen ik een dagtripje maakte naar Brighton. Passender kon niet en hier schreef ik al mijn gedachten over dit boek op.
V.H. Leslie schreef tot nu toe enkel kortverhalen en deze novelle is haar eerste stap naar het langere werk. Een goed begin dat van mij vier sterren kreeg.
Ook vier sterren voor het laatste boek dat ik in augustus las:
The invasion of the Tearling - Erika Johansen
De al aangehaalde vijfsterren reread was:
Harry Potter and the philosopher's stone - J.K. Rowling.
223 p.
Vertaald als: Harry Potter en de steen der wijzen
Door al de hype rond het "nieuwe boek" van Harry Potter en omdat ik de Harry Potter Warner Bros Studio Tour in Londen zou bezoeken, wou ik het eerste boek nog eens herlezen. Mijn vorige leesbeurt dateerde al van 2001 en dat was lang genoeg geleden om met frisse ogen aan dit boek te beginnen.
Wat mij nu opviel, was dat het overduidelijk een kinderboek was (dat is het natuurlijk ook), maar wel eentje dat verschrikkelijk goed geschreven is. De vijf sterren die het de vorige leesbeurt kreeg, bleven dan ook staan.
En met dit boek gaan we netjes over naar mijn minst favoriete boeken van de afgelopen maand:
Harry Potter and the cursed child - Jack Thorne
This was NOT Harry Potter.
En ik gaf een boek zelfs twee sterren:
Charing Cross Road 84 - Helene Hanff
136 p.
Vertaald uit het Engels: 84 Charing Cross Road
Ik ga hier gewoon mijn Goodreads recensie plaatsen:
"Iedereen die van boeken houdt, zal dit met groot genoegen lezen!" staat er op de cover.
Spijtig, maar echt veel genoegen ondervond ik niet.
In dit boek vinden we aantal brieven terug die over en weer werden geschreven van 1949 tot 1969 tussen de Amerikaanse Helene Hanff (de auteur van het boek) en de boekenwinkel Marks & co op Charing Cross Road 84 in London. Het is dus geen fictie, de correspondentie werd in het ware leven gevoerd.
Jammer genoeg kwam Helene Hanff bij mij over als een totaal onsympathiek mens, hoewel ze het personeel van de boekhandel pakket na pakket met levensmiddelen stuurt, wat serieus welkom was in het naoorlogse Londen waar alles op de bon stond. En toch, door haar Amerikaanse manier van doen, waarbij ze in hoofdletters schreeuwt in haar brieven en soms simpelweg botte opmerkingen geeft, stootte ze me telkens tegen de borst. Haar "humor" kwam dan ook niet aan bij mij.
De mildere brieven van Frank Doel en het overige personeel staan daar in sterk contrast tegenover en bevielen me heel wat beter.
En vergis ik mij, of vinden vooral Amerikanen dit een fantastisch boek? Geen wonder als dit zo is, het enerverende gedrag van Hanff vinden zij waarschijnlijk doodnormaal..
Nog een boek dat ik ter hand nam omdat ik naar Londen zou gaan, want Charing Cross Road ligt daar namelijk. Jammer dat het zo'n teleurstellende leesbeurt was.
Ik heb ook de plek gezien waar de boekhandel was, al is dat nu een McDonald's:
 |
| In de paarse kader hangt een plakkaat dat aan de boekhandel en Hanff herinnert. |
Het was dan ook een totale clusterf*ck, zoals ze in het Engels zeggen, Joss Whedon geeft in het nawoord in het laatste deel zelfs toe dat hij het verhaal nogal liet ontsporen omdat hij dacht dat de comicvorm hem ongelimiteerde mogelijkheden bood die hij nooit op tv zou kunnen verwezenlijken.
Euh, misschien eerst gewoon aan een goed verhaal denken vooraleer je compleet gaga gaat over special effects?
Nee, hier heb ik mij niet mee geamuseerd, vanaf het vierde deel ging het steeds maar meer bergaf...
Gelukkig las ik ook goeie strips:
Teleurstellen vergt lef : opgroeien in Turkije - Özge Samanci
189 p.
Vertaald uit het Engels: Dare to disappoint : growing up in Turkey
Ik op Goodreads:
Deze graphic novel vergelijken met al die andere graphic novels die uit het Midden-Oosten komen, zou veel te makkelijk zijn.
Teleurstellen vergt lef staat netjes op zichzelf: Özge Samanci groeit op in de jaren '80 van het seculier gemaakt Turkije in een gezin dat zich heel Westers gedraagt en waar islam ver te zoeken is.
Op het eerste gezicht zou ze evengoed hier kunnen opgegroeid zijn: ouders hier koesteren eveneens torenhoge verwachtingen bij hun kinderen en de keuzes van de kinderen kunnen niet altijd op evenveel begrip rekenen...
Het is eigenlijk pas op de universiteit dat Özge vol met het patriarchaat en de achterlijke gedachten van de radicale islam wordt geconfronteerd, voorheen moest ze vooral opboksen tegen haar vader die niet kan begrijpen dat zijn dochter een andere weg dan die die hij heeft uitgestippeld zou willen bewandelen.
En hoewel Özge niet meteen als de moedigste wordt voorgesteld - ze beschouwt zich waarschijnlijk ook niet zo - kan ze toch genoeg lef opbrengen om haar eigen weg te gaan.
Haar vader mag trots zijn: ze heeft het gemaakt in het leven (als je de biografische blurb mag geloven).
Vier sterren.
Claire DeWitt, delen 1-2 - Willem Ritsier en Fred De Heij
Xtra, 2014
56 p.
Aan de poort van de hel
Xtra, 2016
56 p.
Deze leerde ik kennen op het youtube kanaal van stripvlogger Marcel.
En ook hier haal ik mijn Goodreads commentaren aan:
Tot in de dood:
Een horror-western, waar gaan we dat schrijven? (Natuurlijk heb ik al American Vampire achter de kiezen, die grote Amerikaanse horror comic.)
Geschreven en getekend door twee Nederlanders is dit een frisse wind in het western-striplandschap.
Met een krachtige vrouwelijke hoofdrol (ze is premiejaagster), demonen en duivels en genoeg mysterie om naar het volgende deel te doen verlangen.
Enig minpuntje: de héél Nederlands aandoende uitdrukkingen zoals: Godskolere, Het zal mij aan mijn reet roesten enz...
Taalgebruik dat je helemaal niet in een westernsetting wil terugzien.
Aan de poort van de hel:
Nadat Claire op het einde van het vorige album werd neergeschoten, begint dit deel als een lange koortsdroom waarin ze achtervolgd wordt door degene die ze laatst neerschoot.
Nog steeds een sterke strip, maar naast het al eerder aangehaalde oer-Nederlandse taalgebruik, wordt er hier ook gevloekt tegen de sterren op, je kan geen kadertje lezen zonder een stevige uitlating. En hoewel ik al het één en ander gewoon ben op dat vlak, vond ik het er toch wat over.
Op naar het derde en laatste deel, waarvoor jammer genoeg nog geen verschijningsdatum bekend is.
Beide delen kregen van mij vier sterren.
 |
| Alles wat ik las in augustus. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten